اول؛ جنگ احزاب در ماه شوّال، سال پنجم هجری، پنجاه و پنج ماه پس از هجرت رسول خدا صلی الله علیه و آله رخ داد. مشرکان مکه افزون بر این که همه دشمنان اسلام را با خود همراه ساخته بودند، از یهودیان مدینه و خیبر هم قول همکاری گرفته بودند    .     یهودیان با این که پیشتر با پیامبر پیمان همکاری و دفاع مشترک بسته بودند،در اینجا به خیال این که همه احزاب دست به دست هم داده اند تا اسلام و مسلمانان را نابود کنند رو به خیانت آورده و پیمان شکنی کرده بودند. جالب اینجاست در دوران پیشااسلام همین قبایل مدام در حال جنگ و اختلاف و خونریزی بودند و حال همه اینها برای یک هدف دست به ائتلاف زده بودند.

در این پیکار پیامبر برای بستن راه نفوذ دشمنان به پیشنهاد سلمان دستور داد دور تا دور مدینه را خندق حفر نمایند به گونه‌ای دهانه آن به قدری باشد که دشمنان نتوانند حتی با پرش اسب از آن بگذرند، اما در این بین عده‌ای از مسلمین کم کاری کردند و بخشی از خندق را آنگونه که پیامبر دستور داده بود حفاری نکردند و لذا پهنای آن به اندازه سایر جاهای خندق نبود. لذا سپاه کفر دست به عملیات متهوّرانه‌ای زد که از میان آنان پنج پهلوان اسب سوار از همین محل باریک خندق گذشتند.

یکی از این افراد عمر بن عبدود بود که آوازه شهرت و قدرت او لرزه بر اندام رزمندگان می‌انداخت. او با نعره کشیدن و فریاد زدن و رجزخواندن خواهان جنگ تن به تن شد. عملیات روانی عمرو سبب انفعال و ترس بسیاری از افراد در سپاه اسلام گردید. در این میان پیامبر سه بار از سپاهیان خود خواست تا کسی به هماوردی با عمرو برود و فقط علی بن ابیطالب هر سه بار به فرمان مقتدای خویش لبیک گفت و آماده نبرد با قهرمان عرب شد. هنگام عزیمت علی به سوی میدان پیامبر فرمود «بَرَزَ الاْسْلامُ کلُّهُ إلی الشِّرْک کلِّهِ؛ اینک همه اسلام در برابر همه کفر ایستاده است». شکست عمرو توسط علی وقت سپاه اسلام را به شدت بالا برد و روحیه طرف مقابل به همین میزان کاست. این نبرد تن به تن در واقع سرنوشت جنگ را رقم زد و سر بیان پیامبر در همین امر بود.

پیامبر که از این اتفاق مسرور و مشعوف بود مدام تکرار می کرد «ضَرْبَةُ عَلِی فی یوْمِ الْخَنْدَق اَفْضَلُ مِنْ عِبادَةِ الثَّقَلَینِ؛ همانا که یک ضرب شمشیرعلی در جنگ خندق از عبادت جنّ و انس برتر بود.»

دوم؛ امروز تنها نقطه‌ای از جهان که سیره علی و عدالت او را فریاد می‌زند - هر چند شاید برخی اعتقاد داشته باشند به آن عمل نمی‌شود- نظام مقدس جمهوری اسلامی است و دشمنان بسیاری سعی در اطفای این فریاد دارند، چرا که مردم دنیا تنها با شنیدن همین فریادها و شعارها منش و روششان نسبت به حکومت‌های جور و مستکبر تغییر می‌کند و چه بسا اگر در کنار این فریاد عمل مناسب و مطابق با آن را هم ببینید کاملا شیفته آن شوند. لذا امروز از عربستان مرتجع گرفته تا آمریکا و فرانسه لیبرال، همگی در یک صف علیه تنها فریاد علوی جهان تلاش می‌کنند و هزینه می‌پردازند. به خوبی روشن است «امروز، همه‌ی ایمان در نظام جمهوری اسلامی در مقابل کفر قرار گرفته است». (15/7/94)

امام خامنه‌ای دوران ما را «محیط حقیقتاً جنگ احزابی»‌ (29/3/1379) عنوان کرده‌اند و رویارویی دشمنان با انقلاب را به جنگ احزاب تشبیه نموده‌اند که برخی رسانه‌ها کارشان این است با نعره کشیدن و بزرگ کردن مسایلی مانند تحریم و تهدید، دلها را ترسان کنند. (20/7/1391) ایشان در دیدار ماه رمضانی خود با دانشجویان فرمودند: « اگر بخواهیم جبهه‌ی امروز دشمن علیه جمهوری اسلامی را در صدر اسلام مشابه‌سازی بکنیم، می‌شود جنگ احزاب. امروز خب مشاهده می‌کنید دیگر؛ همه‌ی دنیاپرستان و قدرت‌طلبان و جنایت‌کاران و اهل زور و ظلم و طغیان در سرتاسر عالم، در رده‌های مختلف اقتدار، در مقابل جمهوری اسلامی صف کشیده‌اند و حمله هم کرده‌اند و دارند از همه‌ی جوانب حمله هم می‌کنند» یا در جایی دیگر فرمودند: «مؤمنین تعجّب نکردند وقتی که بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، امریکا با ایران جنگید، اسراییل با ایران جنگید، شوروی آن روز با ایران جنگید، مرتجعین با ایران جنگیدند، گروههایی که در طول زمان با هم دعوا داشتند، موقّتاً اختلافها را کنار گذاشتند و با ایران جنگیدند و اگر هم اختلافاتشان محفوظ بود، این هم یک نقطه‌ی مشترک بین همه‌شان شد!» (28/6/72)

جدای از این مساله ویژگی جنگ احزاب جدید این است که همراه با ائتلاف سران کفر و نفاق تمام شیوه‌های جنگی نیز در آن به وسیله رسانه‌ها و نهادهای بین المللی در حال انجام پیاده شدن است.

سوم؛ حال در میان این جنگ احزاب و نعره‌های مستانه پهلوانان تو خالی سپاه کفر باید افرادی باشند که تن به تن و رو در رو به جنگ در آیند و با رشادت و شجاعت خود دلهای ترسان را قوت قلب دهند. با وجود افراد مخلص و دلاور در این عرصه اما سخنان و عملکرد یک شخص است که قوت قلب امت گشته است و تدابیر و کلام نافذ او سرشار از امید برای دوستان و مملو از هراس در دل دشمنان است. در دنیایی که اینک جنگ افکار و نبرد اندیشه‌هاست و ابزار و سلاح جنگی‌اش تفکر و تعقل و درایت است، سلاح آخته رهبر معظم انقلاب در خط مقدم نبرد جنگ نرم، رجزخوانی‌های دشمن مدعی را بی‌اعتبار کرده است. خود ایشان در رمضان امسال فرمودند: «من گفتم من شمشیر را کشیدم، مشغولیم، ما از چپ و راست داریم می‌زنیم؛ این‌جوری نیست؛ منتها نوع شمشیرِ امروز و نوع میدانِ امروز با نوع میدانِ آن سالهای اوّل تفاوت دارد؛ ما در جنگِ نرمیم؛ در جنگِ سیاسی هستیم، در جنگِ فرهنگی هستیم، در جنگِ امنیتی و نفوذی هستیم؛ فکرها و اراده‌ها دارند با هم می‌جنگند.» به تعبیر ایشان جنس شمشیر متفاوت شده است و ایشان متناسب با نبرد امروزی در حال ستیز با افکار باطل است.

در دعای عهد که عاشقان امام زمان هر روز صبح خود را با بیعت با مولایشان آغاز می‌کنند؛ عرضه می‌دارند که روزی بیاید در دوران ظهور از قبر بلند شوند و «شاهِراً‌ سَیْفی، مُجَرِّداً قَناتی، مُلَبِّیاً دَعْوَةَ الدّاعی فِی الْحاضِرِ وَ الْبادی؛ با شمشیر آخته و نیزه برهنه، پاسخ‌گویان به نداى آن خواننده بزرگوار در شهر و بادیه».

چهارم؛ به نظر می‌رسد امروز در جهاد کبیر می‌توان با شمشیر زبان و نیزه عقل به مصاف دشمنان رفت و عملا حضرت صاحب الامر را یاری نمود و بی‌تردید در این عرصه امام خامنه‌ای یل میدان مبارزه است و شاید بتوان گفت ضربات سیدعلی در این جنگ احزاب ثوابی بالاتر از خیلی منابر و سخنرانی‌ها و درس‌هایی دارد که اگر چه یقینا آنها هم منشا اثر هستند ولی نفوذ و تاثیرش قابل قیاس با وسعت و شدت با اقدامات رهبری معظم نیست.

حال پرسش این است یاران و سربازان امام خامنه‌ای در این نبردگاه کجا قرار دارند و شمشیرشان کجاست؟ تیغ لسان و عقل برانی که در جهاد کبیر و روشنگری به یاری اسلام بیاید و از رهبری خود قوت و اعتماد به نفس دریافت کند و در دفاع از دین خدا و انقلاب و نظام اسلامی وقت و آبروی خویش را فدا کنند.

از آن زمانی که رهبری در دانشگاه امام حسین(ع) به پاسداران انقلاب اسلامی فرمان جهاد کبیر را داد باید اندیشه کرد نحوه برخورد ما با این فرمان چگونه بوده است و چه مقدار برای تجهیز خود تلاش کرده‌ایم. اگر برای جهاد نظامی تلاش برای آموزش نظامی انجام می‌شود در جهاد کبیر نیز باید روشهای استدلال و برهان آوری و نیز تعمیق بخشی به شعارهای انقلاب آموزش داده شود و تعلیم این مهم نیز باید توسط افراد آگاه و بصیر و فرهیخته انجام گیرد. از این رو شایسته است بخشهایی از حوزه علمیه که به تعبیر رهبری معظم هدایت سیاسی و دینی مردم را به عهده دارند ضمن اینکه خود را در این باره تقویت می کنند به فرموده انقلاب اسلامی چهارچوبهای اصیل اسلام ناب را در اختیار سایر مردم قرار دهند. هم چنین اساتید و فرهیختگان دانشگاهی که رهبری عزیز آنها را فرماندهان جنگ نرم خطاب کردند بایستی وارد میدان شده و با مدیریت خویش خاکریز جهاد کبیر را بسازند و لشگری بزرگ از جوانان حزب اللهی و آگاه را با سلاح مناسب به جهاد بفرستند.