در متون اسلامى چنین آمده است که: وقتى سوره «کوثر» بر نبى اکرم(ص) نازل گردید، امیرمؤمنان(ع) از نبى اکرم(ص) سؤال کرد که «کوثر» را براى ما توضیح بفرمایید که چیست؟ حضرت(ص) فرمودند: «نهرى است در بهشت برین که آبش بسیار زلال و شیرین و گوارا است» و در برخى از متون روایى آمده است که این نهر اختصاص به پیامبربزرگوار اسلام(ص) دارد و هم‏چنین در برخى از متون اسلامى آمده است که نبى اکرم(ص) به امیرمؤمنان دست زدند وفرمودند: «این نهر براى من و تو و دوستداران تو بعد از من است». در این راستا به نگرش علامه مجلسى نیز عنایت بفرمایید. ایشان در بحارالانوار، ج 8، ص 27 مى‏ فرماید: اعتقاد ما درباره حوض کوثر چنین است:

الف) آن یک حقیقت است.

ب ) اختصاص به پیامبر بزرگوار اسلام(ص) دارد.

ج ) سرپرست آن امیرمؤمنان(ع) است و او است که دوستداران خویش را از آن سیراب نموده و دشمنانش را از آن ممانعت خواهد کرد.

د ) هر کس از آن بنوشد هرگز پس از آن تشنه نخواهد شد.

نتیجه آن که آنچه در حدیث ثقلین به عنوان حوض کوثر اشاره شده همین کوثر است که هم در قرآن مجید ذکر شده " انا اعطیناک الکوثر"  و هم در متون روایى با وصف مزبور آمده است و همان‏گونه که در بیان علامه ‏مجلسى آمده ماشیعیان نسبت به حوض کوثر چنین اعتقادى داریم.