البغدادی سرکرده داعش، خود را از هفته گذشته خلیفه خوانده است. یکشنبه گذشته گروهک تروریستی «دولت اسلامی عراق و شام» (داعش) متشکل از نیروهای تکفیری و بعثی با صدور بیانیه‌ای، نام خود را به «دولت اسلامی» تغییر داد و تشکیل «خلافت اسلامی» را اعلام و «ابوبکر البغدادی» را به «خلافت» منصوب کرد.

ابراهیم بن عواد بن ابراهیم بن علی بن محمد بدری هاشمی قرشی حسینی ملقب به ابوبکر بغدادی متولد سال 1971 در سامرا و رهبر گروهی است که اصلی‌ترین ویژگی آن در سالهای اخیر خشونت بی‌پایان در برابر هر مخالفی است. نام و لقب طولانی مورد استفاده برای وی توجیهی برای ادعای وی است که خود را از نسل پیامبر اکرم (ص) می‌داند.

گفته می‌شود که وی فارغ‌التحصیل دوره دکترای علوم اسلامی دانشگاه اسلامی بغداد است. تا سال 2003، یعنی تا زمان حمله آمریکا به عراق، بغدادی به کار وعظ و موعظه مشغول بود. بعد از حمله اما در شرق بغداد گروهی مسلح تشکیل داد و از همان هنگام هم در خفا ماند.

به نوشته واشنگتن پست، بغدادی سال 2005 توسط نیروهای آمریکایی در عراق دستگیر شد و 4 سال را در اردوگاه بوکا در جنوب عراق در بازداشت بود. بنا بر برخی منابع عربی او در همین محل به تمرینات مشترک با نیروهای القاعده پرداخت.

هسته اولیه داعش به سال 2004 و زمان الزرقاوی بر می گردد.ابومصعب الزرقاوی اردنی الاصل که سابقه حضور در افغانستان و نبرد با نیروهای شوروی را هم داشت، پس از حمله آمریکا به عراق در سال 2004 یک گروه نظامی به نام «‌جماعت توحید و جهاد» را در این کشور تشکیل داد. دیری نگذشت که اقدامات سخت‌گیرانه زرقاوی در مناطق سنی‌نشین و کشتار غیرنظامیان موجب اختلاف میان گروه‌های سنی و القاعده شد.این اختلافات از سال 2005 آشکار شد اما الزرقاوی توانست با تشکیل شورای مجاهدین به عنوان سازمانی فراگیر و متشکل از القاعده و پنج گروه شورشی دیگر در آوریل 2006 بر این اختلافات فائق آید.

وی اندک مدتی بعد این شورا را شعبه القاعده در عراق معرفی کرد و پیام‌هایی با عنوان «امیرالقاعده در عراق» صادر می‌کرد. از این جا به بعد تقریبا تمام جهادی‌های عراق «تکفیری» شدند و آنهایی را که اعتقادی به گرایش سُنی تندرو نداشتند، کافر خواندند. به همین ترتیب، الزرقاوی در سال 2006 در پیامی صوتی به تمام شیعیان عراق اعلام جهاد کرد.رهبران اصلی القاعده که آن روزها در پاکستان به سر می‌بردند نمی‌توانستند چنین تغییر ایدئولوژیک را که به نام القاعده اعلام شده بود تاب آورند و به این ترتیب رسما اعلام کردند که جریان تحت رهبری الزرقاوی نسبتی با آنها ندارد. اما گوش این اردنی به رهبران اصلی القاعده بدهکار نبود و کمر همت بسته بود تا شهرهای رمادی، فلوجه و بعقوبه در عراق را که به «مثلث سنی» مشهور هستند از حکومت مرکزی جدا کند.

عملیات جداسازی به دستور الزرقاوی آغاز شد اما پیش از آنکه آنها بتوانند مواضعشان در این سه شهر را تحکیم بخشند، هواپیماهای آمریکایی در حملاتی سنگین و در چند نوبت این سه شهر و از جمله مقر الزرقاوی در اطراف بعقوبه را بمباران کردند. یک روز بعد که سربازان ارتش آمریکا وارد بعقوبه شدند، جسد امیر القاعده عراق را پیدا کردند. بعد از مرگ الزرقاوی شورای مجاهدین «ابو حمزه المهاجر» را به ریاست این گروه انتخاب کرد. در همین حال در پایان سال2006 میلادی «دولت اسلامی عراق» به رهبری ابو عمر البغدادی تشکیل شد. در سال 2010 نیروهای آمریکایی به منطقه الثرثار حمله کردند و ابوعمر بغدادی و ابوحمزه المهاجر را کشتند. بعد از این ماجرا ابوبکر البغدادی به ریاست دولت اسلامی عراق رسید.

سال 2010 که او رهبری القاعده عراق  را به عهده گرفت، نفوذ و وجهه افراطی‌های سنی که با دولت و نیروهای آمریکایی می‌جنگیدند، در پایین‌ترین سطح خود بود. اما جنگ داخلی عراق نقطه عطفی در اوج‌گیری نفوذ و قدرت عمل بغدادی و گروه تحت رهبری او شد. در نتیجه این جنگ خلاء قدرتی در شرق سوریه به‌ وجود آمد که بغدادی توانست به راحتی آن را پر کند و این منطقه را تا حدود زیادی به زیر سلطه گروهش که بعدا به "دولت اسلامی عراق و شام" تغییر نام داده بود، بکشد.

آخرین و مهم‌ترین حرکت جدی این گروه ورود به شهر موصل در بیستم خردادماه با کمک نیروهای وابسته به حکومت سابق صدام و خیانت برخی از افسران ارتش عراق بود.

تصرف موصل و برخی شهرهای شمالی دیگر عراق با جنایات وسیع همراه بود و پس از چند روز با تحرک ارتش عراق، پیشروی‌های آنها متوقف شد.

کنترل گروه‌های تکفیری و بعثی و پس از آن دولت خود خوانده اسلامی در غرب عراق و شرق سوریه با رفتارهای غیرانسانی، قتل و غارت و سختگیری بر دیگران همراه بوده است.

تنها از شهر موصل حدود نیم میلیون نفر فراری شده‌اند و جمعیت باقی‌مانده پس از اعلام خلافت البغدادی در روزهای گذشته با اجبار برای بیعت با وی مواجه بوده‌اند. گفته می‌شود که نیروهای البغدادی مردم و نیروهای پلیس را وادار می‌کنند ساعت‌ها در صفوف توبه منتظر بمانند تا بتوانند توبه کنند.