پایگاه بصیرت؛ گروه بین الملل: اعضای 1+5 همچنان در برابر کارشکنی های مستقیم ایالات متحده آمریکا در مذاکرات هسته ای با ایران سکوت کرده اند. این سکوت در عرف دیپلماتیک به معنای همراهی این اعضا با رویکرد سلبی واشنگتن ( اعم از کاخ سفید و سنا ) در قبال مذاکرات هسته ای است. پس از امضای بیانیه مشترک لوزان، ایالات متحده آمریکا بلافاصله دست به انتشار فکت شیتی (گزارش برگی) مغایر با بیانیه مشترک قرائت شده توسط وزیر امور خارجه کشورمان و نماینده اعضای 1+5 ( فدریکا موگرینی ) زد. با این حال، مقامات اروپایی و در رأس آن ها موگرینی تا چند روز نسبت به تکذیب رسمی فکت شیت آمریکایی تعلل ورزیدند. سرانجام پس از چند روز مقامات اروپایی بدون آنکه اقدام ایالات متحده در انتشار فکت شیت جنجالی کاخ سفید را محکوم کنند، صرفا اعلام کردند که بیانیه مشترک قرائت شده توسط آقای ظریف و موگرینی (بیانیه لوزان) تنها بیانیه معتبر در این خصوص است.

در این خصوص، دیگر اعضای 1+5 به جای آنکه در مسند و مقام یکی از بازیگران حاضر در معادله قرار گیرند، در کسوت یک تماشاچی به تماشای دیالکتیک هسته ای ایران و ایالات متحده آمریکا نشستند. این خود سندی دیگر دال بر نگاه سیاسی و غیر حقوقی همه اعضای 1+5 نسبت به پرونده هسته ای کشورمان است. در این پازل پیچیده عملا تفاوتی میان هیچ یک از اعضای 1+5 وجود ندارد.

یکی از افرادی که در قبال شانتاژ تبلیغاتی و روانی ایالات متحده آمریکا در طول مذاکرات هسته ای لوزان و پس از آن سکوت کرد، "فدریکا موگرینی" مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا و نماینده اعضای 1+5 در مذاکرات هسته ای با ایران است.

موگرینی پس از پایان یافتن دوران مسئولیت کاترین اشتون، در رأس معادلات سیاست خارجی اتحادیه اروپا ایفای نقش می کند. مطابق آنچه از قبل مقرر شده است، مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا در عمل نماینده کل اعضای 1+5 در مذاکرات هسته ای با ایران محسوب می شود. موگرینی در جریان مذاکرات هسته ای لوزان این مسئولیت سخت را برای نخستین بار به صورتی رسمی بر عهده گرفت. با این حال وزیر امور خارجه سابق ایتالیا تاکنون عملکرد موفقیت آمیزی در این آزمون سخت و تعیین کننده نداشته است!

موگرینی در سه نقطه حساس، دچار خطاهایی فاحش گردیده و به حداقلی ترین وظیفه خود به عنوان نماینده اعضای 1+5 عمل نکرده است. نخستین مورد، به اظهارات موگرینی در جریان مذاکرات هسته ای لوزان باز می گردد:

"هنوز موارد مهمی باقی مانده است. هیچ‌وقت تا این اندازه به توافق نزدیک نبودیم، ما می‌توانیم توافق قوی و محکم داشته باشیم. نگرانی‌های مشابه و مشترکی داریم ودر نگرانی‌ها متحد هستیم. هنوز موارد اساسی و مهم باقی مانده که باید حل شود و ما داریم طی ساعات آینده کار می‌کنیم تا شکاف‌ها را حل کنیم".

اکثریت قریب به اتفاق کارشناسان و تحلیلگران مستقر در لوزان، با اظهارات موگرینی در این خصوص موافق نبودند. تلاش مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا مبنی بر مشترک نشان دادن نگرانی ها (!) میان اعضای 1+5 با آنچه پای میز مذاکرات می گذشت انطباق نداشت. این مانور تبلیغاتی -رسانه ای موگرینی در همان ابتدا با شکست مواجه شد.

دومین خطای بارز موگرینی، به سکوت وی در قبال انتشار فکت شیت طرف آمریکایی باز می گردد. موگرینی پس از شانتاژ روانی طرف آمریکایی با سکوت چند روزه خود کمک شایانی نسبت به مانور کاخ سفید در فضای رسانه ای و افکار عمومی کرد. پس از چند روز، اتحادیه اروپا با انتشار بیانیه ای کلی، فکت شیت طرف آمریکایی را به صورت غیر مستقیم زیر سوال برد. این رفتار موگرینی نشان داد که وی در ماورای مذاکرات هسته ای بیش از آنکه به فکر ارائه قرائتی واقعی از گفت و گوهای صورت گرفته باشد، به فکر منافع مشترکی است که میان اتحادیه اروپا و ایالات متحده آمریکا وجود دارد. بدیهی است که این رویکرد موگرینی در تقابل با اصل " تمرکز مستقیم بر مذاکرات هسته ای " می باشد.

سومین خطای موگرینی، به موضع گیری وی در قبال دخالت سنای آمریکا در مذاکرات هسته ای با ایران باز می گردد. در حالی که همگان انتظار داشتند مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا و نماینده اعضای 1+5 در این خصوص به صورتی صریح موضع گیری کرده و هرگونه دخالت غیر مسئولانه و خارجی در مذاکرات ایران و طرف مقابل را محکوم کند، ابراز امیدواری کرد که سنای آمریکا نیز توافق نهایی با ایران را تایید کند!

این ابراز امیدواری نشان دهنده عدم وجود عزم جدی در مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا در مواجهه با سنگ اندازی های سنای آمریکا در مذاکرات هسته ای محسوب می شود. بر همگان مسجل است که مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا در قبال اقدام اخیر سناتورهای دو حزب جمهوریخواه و دموکرات نه تنها موضعی قاطعانه اتخاذ نکرده است، بلکه عملا راه را برای سنگ اندازی کنگره در این مسیر همواره نموده تا بلکه به این طریق مانع از نارضایتی سناتورهای افراطی شود! ابراز اطمینان و امیدواری موگرینی نسبت به تایید توافق هسته ای نهایی در سنای آمریکا در مغایرت با اصلی ترین وظیفه وی نسبت به تنظیم مواضع اعضای 1+5 و جلوگیری از دخالت طرف های خارجی در مذاکرات هسته ای است. این وظیفه ای بود که کاترین اشتون نیز از عهده آن برنیامد و به نظر می رسد موگرینی نیز از عهده آن بر نخواهد آمد!

 در چنین شرایطی لازم است در مسیر پر تلاطم باقی مانده در مذاکرات هسته ای،  با رویکردی بسته و محکم در مقابل طرف آمریکایی و متحدان اروپایی آن قرار گرفت و رفتار سیاسی و تبلیغاتی و حقوقی آن ها را به صورتی جدی و مستمر مورد رصد و ارزیابی قرار داد./