پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمودند: سه نفرند که خداوند آنها را دوست دارد و به رویشان مى خندد و از وجودشان خوشنود است:
اوّل: کسى که هرگاه با گروهى از دشمنان خدا رو برو شود ، در راه خداوند عزّ و جلّ جانبازى مى کند تا آن که یا کشته شود یا خداوند متعال او را پیروز گرداند و از شرّشان نگه دارد. پس خداوند فرماید: بنگرید به بنده‌ام که چگونه براى من جانبازى کرد.

دوم:کسى که زنى زیبا دارد و بسترى نرم و گرم، اما نیمه شب از خواب برمى‌خیزد و شهوتش را وا می‌گذارد و مرا یاد مى‌کند و با من به راز و نیاز مى پردازد، در صورتى که مى توانست در بستر بیارمد.

سوم: کسى که در سفر است و همسفرانش شب تا دیر هنگام از هر در سخنى مى گویند و یا راه مى‌سپارند و چون خسته شدند، مى خوابند، اما او در خوشى یا ناخوشى سحر را به عبادت برمى‌خیزد.


متن حدیث:

ثلاثةٌ یُحِبُّهُم اللّه ُ و یَضحَکُ إلَیهِم و یَستَبشِرُ بهِم:
الذی إذا انکَشَفَ فئةٌ قاتَلَ وَراءَها بنَفسِهِ للّه ِِ عَزَّ و جلَّ فإمّا أن یُقتَلَ و إمّا أن یَنصُرَهُ اللّه ُ تعالى و یَکفِیَهُ، فیقولُ: انظُرُوا إلى عبدِی کیفَ صَبَرَ لی نفسَهُ،
و الذی له امرَأةٌ حَسناءُ و فِراشٌ لَیِّنٌ حَسنٌ فَیَقُومُ مِن اللَّیلِ فَیَذَرُ شَهوَتَهُ فَیَذکُرُنی و یُناجِینِی و لَو شاءَ رَقَدَ،
و الذی إذا کانَ فی سَفَرٍ و کانَ مَعهُ رَکبٌ فَسَهِرُوا و نَصِبُوا ثُمّ هَجَعُوا فقامَ مِن السَّحَرِ فی سَرّاءَ أو ضَرّاءَ.

«میزان الحکمه، جلد 6،حدیث10903»