درست است که در غرب ، موسیقی های منحط وجود دارد . اما در همان نقطه از جهان ، از دیر باز موسیقی های آموزنده و معنا دار هم بوده است ؛ موسیقی ای که برای گوش سپردن به آن ، انسان عارف واقف خردمند ، می تواند بلیت تهیه کند ، در سالن اجرای کنسرت بنشیند و ساعتی ، از آن لذت ببرد . در غرب موسیقی هایی که گاهی یک ملت را نجات داده و گاهی یک مجموعه فکری را به سمت صحیح هدایت کرده ، کم نبوده است .

 غرب برخوردار از چنین ویژگی ای نیز بوده و هست. در شرق که راجع به آن گفتم ( یعنی در محدوده جغرافیایی مورد اشاره ) متأ سفانه موسیقی از چنین اعتبار و جایگاهی برخوردار نبوده است . موسیقی در این جا عبارت از آهنگ ها و آلات و ادوات لهو بوده ؛ که فقها از آن به موسیقی لهوی حرام تعبیر کرده اند . فرض بفرمایید فلان خلیفه ، شب دچار بی خوابی می شده است . موسیقی دان ها همراه با کنیزکان مغنی ، بایستی می آمدند تا اسباب طرب او را فراهم کنند .(بازدید رهبر انقلاب از صدا و سیما و در جمع اهالی موسیقی، 9 مرداد 75)


منبع:پارسنه