امام رضا (ع) در انتظار فرزند و شیعیان هم در تب و تاب بودند. چهل و هفت سال از عمر شریف امام رضا (ع) گذشته بود ولی هنوز فرزندی کاشانه اش را فروزان نساخته بود .

پس از شهادت امام کاظم (ع) چند انسان بی تقوی و دنیا پرست بخاطر وجوهات فراوانی که از امام کاظم (ع) نزد آنها بود برای تصاحب آنها و تحویل ندادن اموال به امام رضا (ع) امامت امام رضا (ع) را انکار کردند و فرقه واقفیه را بنیانگذاری کردند و به مبارزه عقیدتی با امام برخاستند و احادیث پیامبر (ص) که امامان را دوازده نفر می دانست فقدان فرزند برای امام رضا (ع) هم امامت خود آن حضرت و هم تداوم امامت را زیر سوال می برد.واقفیه هم این موضوع را دستاویز قرار داده ، امامت حضرت را نمی پذیرفتند.

ایشان هم از طرف آنان و هم جاهلان دیگر مورد زخم زبان قرار داشت که با پیش بینی امام (ع) در سال 195 ه.ق در دهم رجب امام جواد (ع) متولد شده و چشمها به جمال حضرتش روشن گردیدند نا امیدی و یاس به امید زیبایی بدل شد .

منزل امام رئوف چراغان شد و شادی بلا وصفی سر تا پای وجود شریفش را فراگرفت ولادت امام جواد (ع) شایعات مربوط به جانشینی امام رضا (ع) را پایان داده و اضطراب را از دل شیعیان زدود. 

امام رضا (ع) فرمودند: این مولودی است که برای شیعیان ما با برکت تر از او زاده نشده است. مادر گرانقدر آن حضرت ، کنیزی بود که او را سکینه می گفتند و حضرت امام رضا (ع) او را خیزران نامید. از اهل نوبه بود و از اهل بیت ماریه قبطیه مادر ابراهیم پسر حضرت رسول (صلی الله علیه و آله).

مناظرات علمی ، بیان احادیث و روایات ، پاسخگویی مکتوب به سوالات شیعیان و مسلمانان و رواج این شیوه در آن عصر و تقویت شبکه وکالت برای آماده کردن شیعه برای ورود به عصر غیبت و برخورد با فرق منحرف اهل حدیث، مجسمه،زیدیه و غلات:

*امام نماز خواندن شیعیان پشت سر مجسمیه و واقفیه و دادن زکات به آنها را ممنوع کردند.

امام جواد (ع)در دربار خلیفه عباسی نیز هرگز از بیان حق ابا نکرد و به روایات مجعولی که در دربار توسط یحیی بن اکثم و دیگران بیان می شد پاسخ می داد که مجال بیان حداقل بعضی از آنها هم نیست.

امام در مناطقی مانند اهواز ، همدان، ری ، سیستان، بغداد،واسط ، سبط ،بصره و مناطق شیعه نشین مانند کوفه و قم دارای وکلایی با تجربه بود. به «احمد بن حمزه قمی» اجازه پذیرفتن مناصب دولتی داد. «نوح بن دراج » که قاضی بغداد و سپس قاضی کوفه بود ، از یاران حضرت (ع) به شمار می رفت. یکی از بزرگان و ثقات شیعه بنام محمد بن اسماعیل بن بزیع (نیشابوری) که از وزرای خلفای عباسی به شمار می رفت با حضرت در ارتباط بود او از حضرت پیراهنی را درخواست کرد که به هنگام مرگ به جای کفن بپوشد و حضرت خواست او را اجابت و برای وی پیراهن خویش را فرستاد.

حرکت امام جواد (ع) در چینش نیروهای سیاسی کاملا محرمانه بود تا جایی که وقتی به ابراهیم بن محمد نامه می نویسد به او امر می کند که تا وقتی «یحیی بن ابی عمران» (از اصحاب حضرت) زنده است نامه را باز نکند. پس از چند سال که یحیی از دنیا می رود ابراهیم بن محمد نامه را می گشاید که حضرت در آن به او خطاب کرده: مسئولیت ها و کارهایی که به عهده (یحیی بن ابی عمران) بوده از این پس بر عهده توست.

سفارش شده که برای امور مادی و دنیایی و ازدواج ، از امام جواد کمک بخواهیم.عارف کامل حضرت آیت الله کشمیری می فرمود: سوره یس بخوانید و ثواب آن را به امام جواد (ع) تقدیم کنید، حاجت شما را خواهند داد. گاه امر می کرد صلوات برای حضرتش هدیه کنند و آن را در توسل به حضرت مجرب می دانست.

دنیا بازاری است که عده ای در آن سود، می برند و عده ای دیگر زیان.

تدبیر و برنامه ریزی انسان را از افتادن در پشیمانی ، حفظ و نگهداری می کند.

کسی که برادر مومن خود را پنهانی پند دهد ، او را آراسته و کسی که آشکارا و در حضور دیگران نصیحت کند، چهره اجتماعی او را زشت ساخته است.

عزت مومن در بی نیازی او از مردم است.

کتب منابع: