گروه سیاسی تیتریک؛ حسن روحانی در جمع روسای دانشگاه ها و معاونان و مسئولان وزارت علوم، تحقیقات و فناوری مطالبی را عنوان کرد که متاسفانه اینگونه استنباط می شود که دولت خود قصد ایجاد شکاف میان اقشار مردم را دارد.

رئیس جمهور در این نشست با گله از روسای دانشگاه ها گفت: حداقل توافق اولیه ژنو، گشایشی برای دانشگاه و برای دانشجویان بود.فقط عده معدودی که از جای معدود تغذیه می‌شوند آنها باید حرف بزنند؟ البته آنها هم حرف بزنند اشکال ندارد؛ نقد کنند.چرا یک عده کم سواد باید حرف بزنند؟ دوست ندارم گله کنم اما باید بگویم خودتان باید نقد کنید، چرا دانشگاه خاموش است؟ چرا استاد خاموش است؟ از چه می ترسید؟ ژنو اولین راهگشا برای دانشگاهها و پول دانشجویان بود.فقط یک عده که از یک جا تغذیه می شدند چیزی گفتند اما چرا باید یک عده بیسواد صحبت کنند چرا استادان صحبت نمی کنند؟

آقای روحانی ؛ از بیسوادی منتقدانتان که بگذریم چگونه است که اعضای کمیسیون امنیت ملی اصل توافقنامه ژنو را در دست ندارند در حالی که شما از استادان دانشگاه می خواهید که آنها این توافقنامه را نقد کنند چگونه این فرهیختگان می توانند در مورد مسئله ای که جزییات آن محرمانه باقی مانده اظهار نظر نمایند.

آقای رییس جمهور؛ سخنان افترا آمیزتان در جمع روسای دانشگاه ها که در آن منتقدین خود را بیسواد قلمداد کردید، ناقض ادعاها و حرف های گذشته خودتان است، در فصل دوم کتاب "امنیت ملی و دیپلماسی هسته ای" صفحه 69 می نویسید: در جمهوری اسلامی ایران گاهی تصمیمات جنبه حیثیتی پیدا می کند. فکر میکنیم اعتراف به هرگونه اشتباهی به معنای پذیرش شکست خواهد بود این یکی از بزرگترین اشکالات در نظام تصمیم گیری کشور است و متاسفانه هنوز در جامعه ما انتقاد، جایگاه خود را پیدا نکرده است.

فکر می کنیم وارد آوردن اشکال به یک تصمیم، مساوی با جهل و یا حتی خیانت تصمیم گیرنده است؛ در حالی که باید بپذیریم معمولاً تصمیمات با نقص و خطا همراه است.

اینکه بسیاری از قوانین مصوب به ناچار پس از چند ماه یا چند سال نیاز به اصلاح پیدا میکند، در بسیاری از موارد ناشی از مشکل تصمیم‌سازی و تصمیم گیری در تصویب قوانین است. باید انتقاد به یک معروف و کار شایسته تبدیل شود و انتقاد کننده در انتظار تشویق باشد و نه تنبیه.

تا به این نقطه نرسیم به ناچار باید شاهد ادامه تصمیمات اشتباه مسئولین باشیم. بزرگترین شجاعت پذیرش اشتباه و خطا از طرف مسئولان است. باید فرمایش امیرالمومنین علیه‌السلام را مدنظر قرار دهیم که فرمود: من در حدی نیستم که خطا نکنم. و یا از استماع نظرات دیگران بی نیاز باشم.

آقای رئیس جمهور؛ در شعارهای انتخاباتی به وضوح بیان کردید که آزادی اندیشه و بیان انتقاد حق همه ماست و حتی عنوان کردید که نقد و نظر مخالف نیز نعمت است، پس چه شد که امروز با تکیه بر منصب قدرت، ناقدان را بیسواد می دانید و بر آن ها آشکارا خرده می گیرد.

آقای روحانی؛ شما در اولین نشست خبری با اصحاب رسانه، خود را رئیس جمهور همه مردم ایران معرفی کردید، آنجا نگفتید که فقط با سوادان حق بیان عقاید خود و یا حق انتقاد از عملکرد قوه مجریه را دارند.

آقای رئیس جمهور ؛ آیا آیت‌الله جوادی آملی هم که در نقد توافق‌ ژنو فرمودند: «بعد از دست دادن با آمریکایی‌ها باید انگشت دست خود را شمرد»، در ردیف همان «عده معدود بی‌سواد»ی هستند که «از جایی تغذیه می‌شوند» یا خیر؟! سایر مراجع عظام چطور؟ امامان جمعه و جماعات چطور؟! علمای اعلام چطور؟! خود نخبگان و دانشمندان هسته‌ای چطور؟! مع‌الاسف آنقدر توافق ضعیفی بسته‌اید که علاوه بر خوبان روزگار حتی صدای هوشنگ امیراحمدی دلال رابطه با آمریکا هم درآمده است!

آقای رییس جمهور؛ مطمئن باشید دولت تدبیر و امید،اقدام شایسته و درشان مردم ایران انجام دهد همین منتقدین بیسواد، لب به نحسین شما خواهند گشود اما مگر می شود کسی کار نادرستی انجام دهد و منتظر تشویق هم باشد؟

آقای روحانی؛ فارغ از منصب ریاست جمهوری، شما به عنوان یک حقوقدان و فردی تحصیلکرده و باسواد ، به ما منتقدین بیسواد، پاسخ دهید که آیا یک رئیس جمهور می تواند در ملاعام به منتقدان خود توهین کند؟ آیا شان سمت ریاست جمهوری یک کشور اسلامی در این حد است؟ آیا مردم کم سواد و یا از نظر شما بیسواد در ایران حق حرف زدن ندارند؟

به راستی چگونه است که شما رئیس‌جمهور خونریز آمریکا را «مؤدب و باهوش» می‌دانید اما با مردم وطن خود، اینگونه سخن می‌رانید؟! و وقتی شما چنین سخن می‌گویید، دیگر چه انتظاری از مشاوران ارشد حضرتعالی است که رای نیمی از مردم را رای به بی‌قانونی نخوانند؟!

آقای رییس جمهور؛ شما خود در ارائه گزارش عملکرد صد روزه دولت یازدهم، در برنامه زنده تلویزیونی به جای ارائه گزارش عملکردتان به مردم، بی محابا نوک پیکان انتقاد را به سمت دولت دهم گرفتید، فارغ از درست یا نادرست بودن این انتقادات، می توان شما را نیز بیسواد دانست؟ یعنی به ظن حضرتتان هر که انتقاد کرد بیسواد است؟

آقای روحانی ؛ از بیسوادی منتقدانتان که بگذریم چگونه است که اعضای کمیسیون امنیت ملی اصل توافقنامه ژنو را در دست ندارند در حالی که شما از استادان دانشگاه می خواهید که آنها این توافقنامه را نقد کنند چگونه این فرهیختگان می توانند در مورد مسئله ای که جزییات آن محرمانه باقی مانده اظهار نظر نمایند.

آقای رییس جمهور؛ ای کاش اکنون نیز به عنوان رییس دولت همانند زمان وعده ها و شعارهای انتخاباتی تان خود را متعلق به همه آحاد مردم می دانستید و خط قرمزی میان منتقد و موافق و حقوقدان و نظامی و بیسواد و با سواد نمی کشیدید و همه مردم را به یک چشم می نگریستید و نه خودی و غیر خودی برایتان مفهوم داشت.

آقای روحانی؛ مشاوره ویژه شما جناب ترکان چندی پیش در مصاحبه با روزنامه آرمان مدعی شده که 49.5 درصدی که در انتخابات اخیر به روحانی رای نداده‌اند، حامی بی‌قانونی و قانون‌گریزی و عامل پدید آمدن امثال بابک زنجانی هستند، خودتان قضاوت کنید این اظهارات از سوی مشاور شما باسوادانه  است؟

آیا معنای اعتدال و دوری از افراط، اینگونه سخنان افراطی است که مردم کشور را با خط‌کش انتخابات به دو دسته تبدیل کند و دسته‌ای که به روحانی رای ندادند و نزدیک به نیمی از مردم کشور هستند را قانون‌گریز جلوه دهد؟ آیا معنای وحدت مدنظر دولت یازدهم، این است؟

از صحبت های اخیر شما فقط یک برداشت می توان کرد آن هم این است که با توجه به عملکرد ضعیف دولت، تحمل پذیرش انتقادات را نداشته و دنبال مجیزگویانی هستید که برای توزیع سبد کالا شما را تشویق کنند یا پس از مذاکرات ژنو که به نظر شما موفقیت بزرگی محسوب می شود، هورا کشند و کف زنند؛ نخیر چنین که می اندیشید نیست .

آقای روحانی با تحقیر دیگران و منتقدان مملکت اداره نمی شود، برای جوش آوردن و از کوره در رفتن خیلی زود بود... فقط شش ماه گذشته!

آقای رییس جمهور؛ سخن آخر آن که ای کاش سعه صدر بیشتری نشان می دادید.

ولی الله صاحبکاری/ تیتر1