چند هفته پس از توافق ژنو و در میانه مذاکرات کارشناسی میان  ایران و 1+5 به یکباره جنجالی درباره برنامه تحقیق و توسعه ایران به راه افتاد.

در حالی که توافق ژنو می گوید ایران می تواند برنامه تحقیق و توسعه غنی سازی کنونی خود را بدون انباشت مواد ادامه دهد، رسانه های غربی خبر دادند که ایران یک ماشین منفرد پیشرفته را در بخش تحقیق و توسعه نطنز نصب کرده و قصد گازدهی به آن را دارد اما این کار از دید 1+5 نقض توافق ژنو است و ایران باید آن را متوقف کند.

استناد 1+5 به صفت «کنونی» (Current) در متن توافق ژنو بود و می گفتند ایران صرفا می تواند برنامه تحقیق و توسعه غنی سازی کنونی خود را ادامه بدهد و نمی تواند این برنامه را وسیع تر از این که هست بکند و بنابراین حق نصب ماشین جدید در بخش تحقیق و توسعه و تست آن را ندارد.

با وجود اینکه مقام های تیم مذاکره کننده و همچنین سازمان انرژی اتمی در آن زمان درباره این موضوع سکوت کردند، ولی اکنون آژانس خبر داده است که ایران این ماشین را نصب کرد ولی از گازدهی به آن خوداری نمود.

در پاراگراف 30 از گزارش اخیر آژانس در این باره آمده است: «در چهارم دسامبر 2013 (13 آذر 1392)، ایران پرسشنامه اطلاعات طراحی به روز شده ای را درباره «سانتریفیوژهای جدید» تکی که این کشور آن را IR-8 نامگذاری و در بخش تحقیق و توسعه نطنز نصب کرده در اختیار آژانس قرار داد».

آژانس سپس شرح داده که این ماشین با UF6 گازدهی نشده و قابلیت غنی سازی آن تست نشده باقی مانده است.

به این ترتیب می توان نتیجه گرفت که توافق ژنو عملا برنامه تحقیق و توسعه ایران را هم Halt کرده و این خسارتی بسیار بزرگ برای صنعت هسته ای ایران خواهد بود.