روز گذشته این کاروان در ادامه فعالیت‌های خود در دمشق به دانشکده اقتصاد دانشگاه دمشق رفت تا به سخنرانی پنج چهره ایرانی گوش فرا دهد.

در این مراسم حجت الاسلام زائری، محمد مرندی، فرشته روح‌افزا، رضا امیرخانی و بهروز افخمی سخنرانی کردند.

حجت الاسلام زائری در سخنان خود با اشاره به ضرورت گفت و گوی ادیان، نخستین گام ضروری گفت و گو را تحول در درون انسان دانست و گفت: فکر نکردن به دیگران آغاز مشکلات با تکفیری هاست؛ چرا که تروریست ها دین ندارند، بلکه این نفسانیت آن‌هاست که وادارشان می کند خود را بپسندند و دیگران را قبول نداشته باشند.

در ادامه فرشته روح افزا در سخنانی با اشاره به وضعیتی که در چند روز اخیر در حمص و لاذقیه دیده است، آن را باورنکردنی خواند و گفت: غرب می خواهد مسلمانان در علم و تکنولوژی موفق نشوند؛ چون هر کس در صلح می تواند به علم دست یابد.

سیدمحمد مرندی، سخنران بعدی بود که به تناقض در رفتار رسانه های غربی اشاره کرد و گفت: آمریکا به دنبال آزادی خواهی و دموکراسی نیست، بلکه آن‌ها به دنبال تثبیت هژمونی خود بر جهان هستند.

در ادامه این مراسم رضا امیرخانی سخنان خود را با عنوان «همیشه همگانی ترین راه، راه درست نیست» آغاز کرد و گفت: عنوان دوم مطلب من این است که اخبار سوریه مربوط به صفحه حوادث نیست، بلکه مربوط به صفحه فرهنگ و اندیشه است.

وی در سخنان خود با بیان اینکه من به عنوان نویسنده مسائل را در مبدأ حل می کنم، افزود: امروز با توجه به حوادث سوریه باید به مادر بشریت، حوا برگردیم؛ چراکه اگر چه بحران سوریه مسئله‌ای سیاسی بود، اما امروز به مشکلی انسانی تبدیل شده است.

امیرخانی با بیان اینکه تسامح فکری یک نفاق است، ادامه داد: اما تسامح در عمل امری الزامی است؛ چرا که ریشه تکفیر در این است که اگر کسی دین خود را حق بداند خود را هم حق می‌داند؛ این در حالی است که هیچ عالم و رسولی این فکر را ترویج نداده است.

این نویسنده کشورمان در بخش دیگری از سخنان خود به تاکید ارباب رسانه بر انتشار اخبار سوریه در صفحه حوادث اشاره کرد و گفت: آنها مردم را برای شنیدن از خون، به خون عادت داده اند، در حالی که جنگ سوریه جنگ فرهنگ است، بنابراین رسانه نباید به عدد کشته و مجروحان و نحوه جنگ بپردازد، بلکه وظیفه رسانه است که اختلاف را به عرصه اندیشه ببرد تا مردم مبدأ مشکل را بفهمند.

بنا بر این گزارش، در ادامه این مراسم بهروز افخمی نیز روایت حضورش در سوریه و دمشق را با عنوان «تسبیح نقره ای» خواند که مورد توجه قرار گرفت.