گروه فرهنگی «تیتریک» ؛در این باره بصرى روایت می نماید : از امام صادق (علیه السلام) خواستم به من پند و اندرز بدهند. ایشان فرمودند: تو را به انجام نُه چیز سفارش مى کنم، آن سفارش ها نه تنها براى شما بلکه به همه کسانى است که مى خواهند در راه خداوند قدم بردارند و از خداوند مى خواهم تو را نیز در انجام آنها یارى فرماید.
سه مورد آنها در تهذیب اخلاق و تربیت نفس است و سه مورد دیگر در صبر و شکیبایى است و سه مورد هم در علم و دانش است . پس به آنها مواظب باش هرگز آنها را سبک مشمار!
عنوان بصرى مى گوید:خود را براى یاد گرفتن آنها آماده کردم .
آنگاه امام (علیه السلام) بیان داشتند:اما آن سه چیز که در ریاضت و تهذیب نفس است، عبارتند از:

1 . بپرهیز! از خوردن چیزى که به آن میل ندارى. زیرا باعث نادانى و کودنى مى گردد.
. 2هرگز غذا نخور! مگر وقتى که گرسنه هستى .
3. همواره غذاى حلال بخور! و هنگام خوردن نام خدا را ببر! (بسم الله بگو) همواره فرمایش رسول خدا (صلى الله علیه و آله) را در نظر داشته باش که درباره مذمت پرخورى فرمود: انسان هیچ ظرفى را پر نکرده که بدتر از شکم باشد.
چنانچه به میل غذا ناگزیرى، حجم شکم را سه قسمت کن یک قسمت آن را به خوراک و یک قسمت دیگرش را به نوشیدنى و قسمت سومش را براى نفس کشیدن اختصاص بده !

اما آن سه چیز که در حلم و بردبارى است، عبارتند از:
1. هرگاه کسى به تو گفت :اگر یک حرف دشنام و ناسزا بگویى در مقابل ده تا مى شنوى، تو در جواب بگو:اگر ده سخن زشت بگویى یک حرف از من نخواهى شنید.
2. هرگاه کسى تو را فحش داد و بد گفت، در پاسخ بگو: اگر آنچه را که گفتى راست است از خداوند مى خواهم مرا ببخشد و از تقصیراتم بگذرد و اگر آنچه را که گفتى دروغ است و ابدا در من نیست از خداوند مى خواهم تو را ببخشد.
3. هر کس تو را وعده فحش و دشنام داد، تو به او وعده پند و اندرز و احترام بده !

و اما آن سه چیز که در علم و دانش است، عبارتند از:
1. آنچه را که نمى دانى از دانشمندان بپرس و بپرهیز از این که پرسش تو به قصد اذیت و یا امتحان آنان باشد.
2. در هیچ چیز تنها به راى و عقیده خود عمل نکن (با مشورت کارها را انجام بده ) و در تمام کارها احتیاط را رعایت کن !
3. از فتوى دادن فرار کن همانندى که از شیر فرار مى کنى و خودت را پلى براى سود و زیان مردم قرار نده !

 

پی نوشت ها:

1- علامه مجلسی. بحارالانوار، ج1: 226.

2-ناصری، محمود. داستانهای بحار الانوار، ج5: 212-213.

منبع:قدس