اه واحد و تفاهمشان را بر سر موضوع مورد بحث با همراهی و مشایعت یکدیگر به نمایش می گذارند. در حالی که در عمل طرفین بر این واقعیت اذعان دارند که هنوز به توافق جامع دست نیافته اند و تا رسیدن به این هدف راه بسیاری باقی مانده، اگر این گونه است آیا همراهی با فردی که در تقابل با منافع ما پافشاری می نماید به معنای دست شستن از مبارزه پیش از شنیدن سوت پایان نیست؟!
درس 4 / تعصب، غیرت و غرور نسبت به جامعه ای که نمایندگی و مسئولیتش را بر عهده داریم:
هنوز فراموش نکرده ایم پیش از بازی با کره ی جنوبی مربی این کشور چگونه به جنگ روانی پرداخته و با کری خواندن هایش سعی در تضعیف روحیه ی اعضای تیم ما را داشت اما با خاتمه ی بازی با مشت های گره کرده ی کی روش مقابل صورتش مواجه شد حرکتی که لبخند غرور بر لب های ما نشاند، و خویشتن دارانه بخششی بزرگوارانه  در احساس جمعی یک ملت تجربه کردیم.
بی تفاوت نبودن، واکنش نشان دادن، بالا و پایین پریدن های کی روش کنار زمین را زمانی می توانیم ارج بنهیم که یادمان بیاید برخی از مربیان وطنی زمانی که در بازی های حیثیتی نظیر بازی با عربستان وقتی دقیقه ی 90 گلی دریافت می کردیم و آه از نهادمان برمی خاست، صرفا به تکان دادن سر بسنده می کردند و ما نمی دانستیم، تلخی باخت، جانکاه تر است یا بی تفاوتی مربی.
براساس این درس چگونه می توان توجیه نمود که پس از جسارت و تعرض فرانسه به ساحت منور و مقدس پیامبر معظم صلوات الله علیه و آله، مسئول دیپلماسی کشور پس از مذاکرات به فرانسه عزیمت کرده و با شخص فابیوس وزیر خارجه این کشور دیدار مستقیم داشته باشد؟!
درس 5 / استفاده از تمام ظرفیت ها و یادآوری مسئولیت های تمام مدیران به آنها :
کی روش از یک سو با دعوت از مردم برای آمدن به استادیوم و تشویق تیم ملی نقش آنها را یادآور می شود و از سویی دیگر با تذکر به مسئولان وزارت ورزش که می بایست از تیم کشورشان حمایت مالی بیشتری داشته باشند و هشدار به مدیران فدراسیون مبنی بر مهم شمردن بازی های تدارکاتی و فراهم نمودن امکانات مکانیزه و مدرن و ... به همگان می فهماند که تمام ما در یک قایق نشسته ایم و هر یک سهمی در پارو زدن و حرکت قایق داریم.
اگر بپذیریم که در پیشبرد دیپلماسی عمومی هر یک از ارکان کشور تاثیر به سزایی می تواند ایفا کند در این صورت از نقش مردم که مهمترین و مبنایی ترین نهاد حمایتی دیپلماسی حاکمیت می توانند باشند نمی شود غافل بود، در حالی که عملا می بینیم مردم نه تنها از جزئیات که از کلیات توافقات حاصله نیز بی خبرند، دیگر چه برسد به این مهم که برای آنها نقش و مسئولیتی تعریف نمود.
درس 6 / روحیه ی پرسشگری و توضیح خواستن از طرف مقابل حتی اگر توضیح او واقعیت را تغییر ندهد:
در بازی با عراق در مرحله ی پیش از نیمه ی نهایی جام ملت های آسیا، زمانی که ناعادلانه یک بازیکن تیم ما با سوت داور از ادامه بازی بازماند و ده نفره مبارزه کردن واقعیتی بود که به تیم تحمیل گردید این کی روش بود که در خاتمه ی نیمه ی اول، دست به کمر و با چهره ای برافروخته، پرسشگرایانه و حق جویانه چشم در چشم داور دوخت و به انتظار آمدنش ایستاد به گونه ای که داور مسابقه با وجود آنکه می دانست تمام سازمان ها و نهادهای بین المللی فوتبال حامی او خواهند بود، وحشت کرده و برای لحظاتی ترجیح داد بایستد تا کی روش به رختکن برود و اینگونه با او روبرو نشود. و جالبتر اینکه کی روش نه با اختیار خود که با اجبار و اصرار اعضای تیم به رختکن می رود.
نقض این درس دیپلماسی را می توان در واکنش به رفتار بی شرمانه ی سفارت فرانسه در تهران یافت. هنگامی که بانوان ایرانی برای دریافت روادید از این سفارتخانه می بایست بالاجبار برای انداختن عکس، کشف حجاب کرده و روسری را از سر دربیاورند. آیا این عمل قبیحانه ی دولت فرانسه با پرسشی از دستگاه دیپلماسی کشورمان مواجه شد؟!
ویا با تمام کارشکنی های دولت آل سعود نسبت به منافع میهنی ما و تغذیه ی نظامی و تئوریک تروریست ها در اقصی نقاط دنیا آیا این صحیح است که پس از در گذشت ملک عبدالله، اعلام شود عالی ترین مقام وزارت خارجه در تشییع جنازه ی وی شرکت خواهد کرد؟! حتا اگر ضرورت های دیپلماتیک چنین حضوری را در خصوص نماینده ای از ایران ایجاب می نمود، آیا بهتر نبود به جهت آنکه شأن وزیر خارجه ما اجل بر این مسائل است در سطح سفیر یا فرستاده ی ویژه ی وزیر در این مراسم شرکت می کردیم؟!
درس 7 / عدم توجه به تعریف و تمجیدهای بی مبنای رقیب و ایستادگی بر مواضع اصولی:
پس از آخرین بازی ایران در جام ملت های آسیا که با حذف تیم کشورمان همراه بود، " ای اف سی " جایزه ای را به کی روش تقدیم نمود که به سر مربیان تیم هایی اهدا می شود که بتوانند60 دقیقه خوب فوتبال بازی کنند اما مربی تیم ملی کشورمان این جایزه را رد کرده و عزتمندانه گفت: " این جایزه را به داوران بدهید ".
اگر این اصل دیپلماسی را مورد توجه قرار می دادیم، در اینصورت از احسنت و آفرین و لبخند نشان دادن چند مقام غربی گرفته تا اجازه ی فروش محدود قطعات بوئینگ به ایران و یا انتخاب شدن تیم مذاکره کننده به عنوان فریبنده ی "شخصیت سال 2014 در زمینه کنترل سلاح" از جانب موسسه "arms control” نه تنها باعث ذوق زدگی مان نمی شد بلکه بزرگوارانه عطای چنین حاتم بخشیهایی را به لقایش می بخشیدیم!
بله اینها درسهایی است که می توان از یک مربی خارجی آموخت، مربی که به یقین اشتباهات بزرگی نیز دارد و شاید کوچکترین اشتباهش این باشد که وعده ی صعود به مرحله ی دوم جام جهانی و قهرمانی جام ملت های آسیا را داد و به هیچ یک از آن ها جامه ی عمل نپوشاند، اما با این وجود تعصب نشان داد و غیرت، و از همین روی قابل احترام است.
همانگونه که هر زمان دیپلمات های محترم کشور عزت مندانه، حکیمانه و با رعایت مصلحت بر منافع و غرور ملی ما پای فشردند موجبات امتنان ملت را فراهم ساختند، باشد که در مسیر عزت آفرینی عزیز باشند.


سید حسینعلی مومنی