حملات پر تلفات و خشن تروریستی اخیر در پاریس، که به کشته و مجروح شدن عده زیادی از شهروندان غیرنظامی در کشور فرانسه انجامید و مسئولیت آن را گروهک تروریستی داعش برعهده گرفته و آن را «غزوه مبارک پاریس» نامگذاری کرده، ادامه تراژدی غمباری است که از سال ها قبل به کشتار و آوارگی میلیون‌ها نفر از مسلمانان بی‌گناه در کشورهای سوریه، عراق و لبنان در آسیا و لیبی و نیجریه و مصر در آفریقا انجامیده است. اما آنچه به این حادثه بُعد و ارتفاع رسانه‌ای بیشتر داده وقوع آن در کشور فرانسه است، کشوری که متأسفانه پیش از این هم در لیبی و هم در عراق به قدرت‌یابی جریان تکفیری کمک کرده و چشم بر عزیمت شهروندان خود برای جنگ در کنار نیروهای تکفیری و رفت و آمد آنان به میدان جنگ تکفیری‌ها بسته و حتی چندین بار میزبان گروهک‌های تروریستی مخالف دولت قانونی بشار اسد نیز بوده است.

به زعم فرانسه، استفاده ابزاری از جریان تروریستی تکفیری می‌تواند در کنار اسلام هراسی، میدان نفوذ بیشتری برای پاریس در کشورهای اسلامی غرب آسیا و بخش های مختلفی از آفریقا باز کرده و در شرایط بی نظمی حاکم بر جهان، به بازگشت مجدد به این مناطق و یا حداقل پیدا کردن میدان هایی برای قدرت نمایی پاریس کمک کند. به گونه‌ای که پاریس از یکسو میزبان این گروهک ‌های تروریستی بوده و در لیبی و سوریه به قدرت یابی آنان کمک می‌کرد و از سوی دیگر در کشور دیگری با گروهک های تکفیری دیگری مثل الشباب و بوکوحرام درگیر و پس از رسوایی داعش در کشور عراق و انجام جنایات گسترده علیه شهروندان غیرنظامی در عراق و سوریه، در ائتلاف نمایشی ضدداعش نیز شرکت داشت.

گرچه فقط ارتباط و تماس پاریس با سایر گروهک‌های تروریستی تکفیر و حتی لایه‌هایی از همین گروهک داعش و بالاتر از آن ارتباط همه‌جانبه با حامیان عربی این گروهک ها موجب اطمینان در کاخ الیزه می شد، شکست های سنگین تکفیری ها در هفته‌های اخیر در سوریه و عراق، بروز رفتارهای عصبی شان را تشدید کرده و آنان را به سوی استفاده از تروریسم وحشی در خارج از میدان جنگ سوق داده که ابتدا انفجارهای سنگینی در بیروت و علیه مسلمانان مظلوم ساکن در منطقه ضاحیه در جنوب پایتخت لبنان بود و پس از آن هم شاهد حملات وحشیانه علیه شهروندان غیرنظامی در پاریس بودیم. اما تفاوت این دو اقدام در این است که اولی علیه حزب‌‌الله، به عنوان حامی بشار اسد که در عرصه‌های میدانی در سوریه ضربات جانانه ای به گروهک های تروریستی – تکفیری وارد کرده و دومی علیه حامی دیروز تروریست‌ها و مخالف دولت بشار اسد صورت گرفته که البته امثال فرانسه با اهداف استعماری به اقتضاء شرایط، نقش‌های متناقضی هم بازی می‌کند.

پاریس از یکسو مدعی مبارزه با تروریسم است ولی از سوی دیگر میزبان گروهک های تروریستی بدنامی چون منافقین و برخی عناصر تکفیری و حتی حمایت علنی از گروهک هایی چون جبهه‌ النصره به صورت همزمان می‌باشد. حال آنکه امروز بین لایه‌هایی از این گروهک‌ها ارتباط ارگانیک وجود دارد و مثلاً منافقین در عراق متحد و حامی داعش بوده و به صورت سنتی از طریق بعثی‌ها به عنوان بخش مهمی از بدنه داعش، با این گروهک ارتباط تنگاتنگ دارند. یا گروهک دیگری مثل النصره تفاوتش با داعش مثل تفاوت پپسی با کولا است که هر دو از جنس کولا با برند متفاوت اند.

به نظر می رسد چنانچه پاریس قدرت کالبدشکافی فجایع تروریستی اخیر و تحلیل نقش بازیگران پدیدآورنده آن را داشته باشد، باید به اشتباهات راهبردی خویش در حمایت از تروریسم وحشی پی برده و در رفتار خود نسبت به آنان تجدیدنظر کند. پاریس اگر پیش از این به سرنوشت پاکستان به عنوان حامی دیروز جریان تکفیری به چشم عبرت می‌نگریست، امروز با فجایع تروریستی در داخل خود مواجه نبود. وقتی سرویس های امنیتی و دستگاه های سیاسی فرانسه، به تروریست ها مجال رفت و آمد رسمی و حتی سکونت و استقرار در پاریس را بدهند، چنین فجایعی دور از انتظار نیست، بخصوص اینکه گروهک هایی چون داعش و منافقین چندلایه بوده و ساختار آنان اجازه کنترل بر همه بخش ها و لایه ها را نمی دهد.