پایگاه اینترنتی کریستین ساینس مانیتور 5 آوریل 2013 (16 فروردین) در مقاله‌ای به گفت‌و‌گوهای هسته‌ای ایران و غرب پرداخت و نوشت: به‌موازات آغاز گفت‌و‌گوهای هسته‌ای ایران و قدرت‌های جهانی در قزاقستان، ایران و آمریکا باید شهروندان خود را به همکاری و دیدار با یکدیگر ترغیب کنند. پس از 34 سال دشمنی ایران و آمریکا، حال این فرصت برای رفع اختلاف‌های متقابل به‌وجود آمده است. دولت اوباما تمایل خود به ورود به گفت‌و‌گوهای دوجانبه با ایران را تکرار کرده است. آیت‌الله خامنه‌ای، رهبر ایران، به این موضع‌گیری آمریکا چنین پاسخ داده است که ایران زمانی در برابر گفت‌و‌گوها نرمش نشان می‌دهد که آمریکا «حسن نیت خود را اثبات کند.» این تشخیص وجود دارد که دولت‌های ایران و آمریکا باید به منظور ایجاد صلح و ثبات با یکدیگر همکاری کنند؛ اما راه‌های دیگری به‌جز گفت‌و‌گوهای دیپلماتیک وجود دارد که می‌تواند ملت‌ و مردم ایران و آمریکا را به هم نزدیک کند و اعتمادسازی صورت گیرد.
   در ادامه مقاله آمده است: مردم دو کشور می‌توانند به‌طور مستقیم با یکدیگر تعامل داشته باشند، بدون اینکه دولت‌های آن‌ها به مصالحه برسند. پیشنهاد می‌شود که دولت‌های ایران و آمریکا بار دیگر دیپلماسی غیرنظامی و غیررسمی را تقویت کنند و روابط متقابل شهروندان دو کشور گسترش یابد که نتیجه آن، درک متقابل و رفتار عادی و متمدنانه خواهد بود. باراک اوباما، رئیس‌جمهور آمریکا در پیام نوروزی خود به مردم ایران، بیتی از شعر حافظ (شاعر ایرانی) را خواند: «درخت دوستی بنشانیم.» آقای اوباما اظهار امیدواری کرد که «روزگار تازه میان دو ملت به وجود آید و ثمره آن، دوستی و صلح باشد.» در واقع، آمریکایی‌ها و ایرانی‌های بسیاری، دوستی‌های محکم و شخصی با یکدیگر دارند که باوجود دشمنی دولت‌های آمریکا و ایران، این موضوع، نکته مهمی به شمار می‌رود. هزاران دانشجوی ایرانی هر ساله در آمریکا تحصیل می‌کنند و به‌طور کلی در ایران گرایش مردم در قبال مردم آمریکا، دوستانه است. با وجود این، به دلیل دشمنی رسمی دو دولت، فاصله میان ایرانی‌ها و آمریکایی‌ها در حال افزایش است. در هر دو کشور، سیاه‌نمایی علیه یکدیگر صورت می‌گیرد.
   در پایان مقاله آمده است: با توجه به اینکه توافق میان دو دولت ایران و آمریکا باید با حمایت مردم این دو کشور همراه باشد، باید فرصت‌هایی برای دیدار چهره‌به‌چهره و همکاری به‌وجود آید. دو دولت باید افراد و گروه‌های اجتماعی و دانشگاهی و سایر گروه‌ها را ترغیب کنند که مطابق منافع دوجانبه فعالیت داشته باشند. آمریکایی‌ها و ایرانی‌های بسیاری اهمیت این ابتکارعمل‌های اجتماعی و حرفه‌ای را تشخیص می‌دهند و آماده فعالیت هستند؛ اما موانع بسیاری، از تعامل غیررسمی مردم ایران و آمریکا جلوگیری می‌کند. این موانع قانونی و نیز آثار جانبی و منفی هستند که از نبود رابطه رسمی دولت‌های این دو کشور نشئت می‌گیرند. محدودیت‌های حقوقی و اقتصادی در برابر شهروندان آمریکایی، مسافرت به ایران را برای شهروندان آمریکایی دشوار می‌کند. می‌توان این موانع را رفع کرد. سپتامبر 1999 ایران در پاسخ به نامه بیل کلینتون به محمد خاتمی نوشت: «جمهوری اسلامی ایران نیات خصمانه‌ای در مقابل آمریکایی‌ها ندارد و ملت ایران نیز چنین خصومتی ندارد؛ بلکه به ملت بزرگ آمریکا احترام می‌گذارد.» بسیاری از اظهارنظرهای اخیر دولت ایران نیز منعکس‌کننده چنین نیتی است به‌طوری‌که اوباما در پیام نوروزی سال 2012 گفت: «دلیلی وجود ندارد که آمریکا و ایران اختلاف داشته باشند... از مردم ایران می‌خواهم بدانند که آمریکا به دنبال گفت‌و‌گو برای شنیدن دیدگاه‌های شما و درک آرما‌ن‌های شماست.» تسهیل حوزه‌های گردشگری، تحصیل، بشردوستانه، رسانه‌‌ای، فرهنگی، اقتصادی، اجتماعی و روابط پارلمانی می‌تواند به ایجاد روابطی پایدار و مبتنی بر احترام و منافع مشترک منجر شود. 
   اخبار و تحلیل‌ها: برای همگان واضح است که آغازکننده تیرگی روابط، دولت آمریکا بوده که روزبه‌روز نیز بر شدت آن افزوده است. اتفاقاً پیام نوروزی اوباما که در تضاد کامل با عملکرد وی درباره ایران است، مزورانه بودن ادعاهای دولتمردان آمریکا را نشان می‌دهد و با وجود چنین رفتاری، برای بازنگری در روابط با آمریکا لزومی وجود ندارد. در حوزه روابط شهروندی نیز باید گفت آمریکایی‌ها برای سودجویی‌های بیشتر و جبران ضعف‌های دیپلماسی، این حوزه را آلوده کرده‌اند به نحوی که زمینه‌های لازم برای مثبت‌اندیشی درباره روابط شهروندی نیز از بین رفته و دولتمردان آمریکا مسبب آن هستند. کلید حل این مشکلات در اختیار مقامات آمریکا است و اگر نیت صادقانه و خیرخواهانه‌ای وجود دارد، آن‌ها باید وارد عمل شوند تا نوبت ایران نیز فرا رسد.