"رضا علیجانی" از فعالان به اصطلاح ملی-مذهبی و "علیرضا نامور حقیقی" تحلیلگر مسائل ایران و استاد دانشگاه تورنتو، در گفتگو با رادیوفردا (radiofarda) دیدگاه هایی را در خصوص اوضاع سیاسی ایران، در فاصله شش ماهه تا انتخابات ریاست جمهوری، مطرح کرده اند که بخشی از آن -به اختصار- از نظر مخاطبان محترم می گذرد.

رضا علیجانی با اشاره به در پیش بودن انتخابات 92 اظهار داشت: «به نظر می‌رسد فشار روی زندانی‌ها تا حدی به صورت غیرعلنی یا غیرمحسوس کاهش پیدا کرده و بعضی از زندانی‌های سرشناس هفته‌ها و بعضا ماه‌ها در بیمارستان بستری می‌شوند و ملاقات با‌ آن ها کاملا آزاد است. به نظر می‌رسد در فضای انتخاباتی می‌خواهد فشارها کاهش پیدا کند.»

این چهره سیاسی مقیم پاریس در عین حال خاطرنشان کرد: «ولی حداقل تا الآن هیچ علامت محسوسی از اینکه تغییر استراتژی صورت گرفته باشد مشاهده نمی‌شود... تنها راه نجات ملی در ایران، تغییر استراتژی مقامات است که هم می‌تواند فشارهای بین‌المللی را کاهش بدهد و هم اصلاح درونی صورت بگیرد.»

در ادامه، علیرضا نامور حقیقی بر تأثیرپذیری مسائل داخلی ایران از تحولات منطقه ای و بین المللی تأکید نمود و در توضیح گفت: «موقعیت سوریه و سرنوشت بشاراسد، متوجه تغییرات در عراق و لبنان هم خواهد شد و یک مسأله امنیتی برای ایران ایجاد خواهد کرد. همچنین است گفتگوهایی که در مورد پرونده هسته‌ای بین ایران و امریکا در جریان است و توافقی که صورت می‌گیرد؛ به ویژه اگر منجر به حل برخی از تحریم‌ها شود. در آن صورت ممکن است که برگزاری انتخابات پرشور چندان هم برای حاکمیت در درجه اهمیت قرار نداشته باشد[!]»

وی ادامه داد: «نکته دیگر، نحوه مدیریت آقای احمدی‌نژاد است. چون به نظر می‌رسد آقای احمدی‌نژاد تاکتیک برخورد انتقادی برای تأیید آقای مشایی را در پیش گرفته و اگر چنین امری بخواهد صورت بگیرد، باید یک نیرویی این را مهار کند و در این صورت اصلاح‌طلبان به عنوان نیروی مهار جریان آقای مشایی می‌توانند به کار گرفته شوند. خود آقای احمدی‌نژاد و جریانش هم به این نتیجه رسیده‌اند که تنها کسی که می‌تواند جلوی آقای مشایی رأی بیاورد، آقای خاتمی است و آقای قالیباف؛ و چون فکر می‌کنند آقای خاتمی نخواهد آمد، علیه او کاری نمی‌کنند ولی حملات تخریبی‌شان را علیه آقای قالیباف آغاز کرده‌اند... نامه‌ای هم آقای احمدی‌نژاد نوشته به آقای جنتی که باید از الآن مشخص کنند که آقای مشایی می‌تواند بیاید یا نمی‌تواند تا دولت روابطش را تنظیم کند.»

استاد دانشگاه تورنتو افزود: «مسأله اقتصاد هم هست. با توجه به این مؤلفه‌هاست که سیستم تصمیم می‌گیرد تغییر استراتژی بدهد یا ندهد. از نگاه استراتژیک ممکن است بخشی از موضوعاتی که گفتیم روی هم انطباق پیدا کنند. فرض کنید بشاراسد سقوط کند و آقای احمدی‌نژاد هم حرکت انتقادی آغاز کند برای اینکه آقای مشایی را تأیید صلاحیت کند. خب این دو تا ممکن است وضعیت کلی سیاسی ایران را با إخلال مواجه کنند.»

نامورحقیقی درباره اظهارات منتشرشده از قول برخی چهره های اصولگرا که در رسانه ها با تعبیر "چراغ سبز به اصلاح طلبان" از آن ها یاد می شود نیز گفت: «ممکن است سیستم برگردد به بخشی از سیاست‌های سال‌های 76 و 77 و 78؛ یعنی حاکمیت احساس کند می‌تواند با بخشی از جناح‌های درونی اصلاح‌طلبان به توافق برسد، با آقای هاشمی به توافق برسد یا شخصیتی مثل آقای عارف یا حتی آقای خاتمی... و به تدریج فضا را به شکل کنترل شده باز کنند. حتی ممکن است آقای موسوی و کروبی را هم آزادی تدریجی بدهند. این به معنی تغییر استراتژیک -که سیستم همه مناسباتش را تغییر بدهد- نیست، بلکه در چارچوب‌ کلی حفظ جمهوری اسلامی است.»

گفتنی است رضا علیجانی در انتهای مصاحبه با رادیوفردا، به قرائت جوابیه دفتر رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام از تریبون مجلس شورای اسلامی (در پاسخ به نطق نماینده تهران) اشاره کرد و اظهار داشت: «این پاسخ به نظر من پاسخی قوی نبود. قابل پیش‌بینی بود البته، ولی وجه غالبش تکرار گفتمان سابق آقای هاشمی است. گفتمانی که ماقبل جنبش سبز هم وجود داشت.»

وی اضافه کرد: «ادبیات نامه‌ آقای هاشمی، که واقعگراترین و پراگماتیست‌ترین سیاستمدار ساختار قدرت است، نشان می‌دهد که همچنان می‌خواهد خودش را در چارچوب تأیید نظام و بنیانگذار و رهبر جمهوری اسلامی نشان دهد و مانوری که در ادبیات گذشته‌شان در رابطه با کارهای جدید وجود داشت، در این نامه خیلی کمرنگ و حداقلی است.»