گروه داخلی «تیتریک» ؛نامه انصراف همراه با دلخوری آقای عارف نشان از فشارهای غیرمتعارفی داشت که طی روزهای گذشته بر او وارد شد. بر اساس آنچه که آقای عارف نوشته است و همچنین مصاحبه سید حسن رسولی سخنگوی ستاد انتخاباتی اش و اعلام انحلال ستاد های تبلیغاتی عارف،  معاون اول دولت اصلاحات به نفع هیچ کس کناره گیری نکرده است.

 

مرور اظهار نظرهای مختلف اصلاح طلبان طی یک ماه گذشته نشان می دهد که آنان، آقای روحانی را اصلاح طلب نمی دانند اما اینکه چرا یک شبه اصلاح طلبان آقای روحانی را وارد جریان اصلاح طلب می کنند جای تامل دارد.

 

به عنوان نمونه صادق زیباکلام پس از عدم احراز صلاحیت آقای هاشمی طی مصاحبه ای با بیان این که "اصلاح‌طلبان گزینه‌ای در انتخابات ندارند" تاکید کرد: نامزد اصلاح طلبان آقای هاشمی رفسنجانی بود و وقتی آقای هاشمی را رد صلاحیت می کنند، نمی توانند به اصلاح طلب بگویند که از چه کسی حمایت کنند.

 

حمیدرضا جلایی پور عضو شورای مرکزی «جبهه مشارکت ایران اسلامی» نیز در مصاحبه با سایت جرس (08 خرداد 1392) در پاسخ به این سوال که "یعنی شما آقای روحانی را هم اصلاح طلب می‌دانید؟" می گوید: «آقای روحانی در سیاست داخلی مواضعش با مواضع آقای خاتمی یا هاشمی و بدنه? اصلاح طلبان کمی فاصله دارد و خود ایشان هم خودشان را اصلاح طلب نمی‌خوانند،»  اما وی تاکید می کند اصولگرایی مانند آقای علی مطهری از بسیاری از اصلاح طلبان مواضع اصلاح طلبانه تری می‌گیرد و شجاعت و اصلاح جویی بیشتری به خرج می‌دهد. :»

 

از سوی دیگر احمد پور نجاتی (19 خرداد 1392) عضو شورای7 نفره مشاوران خاتمی برای انتخاب کاندیدای اصلاح طلبان می گوید: «حسن روحانی نه به عنوان کاندیدای اصلاح‌طلب که به عنوان فردی که می‌توان با او مرحله گذار از سرمای منفی 10 درجه موجود را پشت‌سر گذاشت? مطرح بوده است.»

 

 

ابراهیم اصغرزاده هم طی مصاحبه با سایت روز (یکشنبه 19 خرداد 1392) در مقابل این سوال که "یعنی شما معتقدید برای جلوگیری از روی کار آمدن تفکری افراطی باید از محمدرضا عارف یا حسن روحانی حمایت کرد؟" پاسخ می دهد: «راهی جز حمایت از یکی از دو کاندیدای باقیمانده نیست. البته عدم مشارکت، انفعال و یا تحریم هم میتواند گزینه روی میز محسوب گردد مشروط به اینکه اقدامی تاثیرگذار باشد و بتواند سطح مشارکت را بصورت محسوس پایین بیاورد و یا بازدارندگی ایجاد کند، فعلا که چنین نیست. دیدید آنانی که قبل از آمدن هاشمی میگفتند یا خاتمی یا هیچکس، به محض آمدن هاشمی پشت سرش آرایش گرفتند و خاتمی یا هیچکس تبدیل به یا هاشمی یا هیچکس شد. تا همین چندی پیش دوستان اصلاح طلب من تصور کاندیدای درجه دو را توهین به خود و بخشی از نقشه مهندسی انتخابات می دانستند. چطور یکباره آقای هاشمی تبدیل به کاندیدای ایده آل و حداکثری شد که توانست غیبت بزرگان اصلاح طلب را جبران کند. به همین استدلال شاید بتوان به یک اصلاح طلب معتدل و بی حاشیه مانند عارف یا اصولگرای میانه رو مانند روحانی تن داد.»

 

حتی سید محمد خاتمی نیز در یک فایل ویدیویی که در حمایت از آقای روحانی منتشر شده، تاکید می کند: «با اینکه آقای روحانی خودش را متعلق به اردوی اصلاح طلبان نمی‌داند، اما دیدید چه خوب مساله مطرح کرد و امید ایجاد کرد.»!

 

گذشته از اینکه سبد رأی اصلاح طلبان پس از سال 88 دچار ریزش شدید شد اما علیرضا نامور حقیقی استاد دانشگاه تورنتو در مصاحبه با بی بی سی، انگیزه مهم اصلاح طلبان برای قربانی کردن آقای عارف و حمایت از آقای روحانی را به گونه ای دیگر پاسخ می دهد.

 

وی در پاسخ به این سوال مجری که "چرا اصلاح طلبان به جای حمایت از آقای عارف که طبعا نامزدی از طرف آنها در نظر گرفته می شد ترجیح دادند که بروند پشت آقای عارف [روحانی] قرار بگیرند؟" می گوید: «اصلاح طلبان بر این مبنا بودند که اگر آقای عارف در انتخابات شکست بخورد یا بعد از اینکه بر فرض رئیس جمهور بشود نتواند مطالبات را پاسخ بدهد این شکستی برای اصلاح طلبان است و ظاهرا ظرفیت شکست مجدد نداشتند. بنابراین از این زاویه ترجیه می دادند نماینده ای بیاید که خودش را اصلاح طلب نمی داند یعنی به عنوان کاندیدای اصلاح طلب نیست.»