گروه داخلی «تیتریک» ؛

اول - چقدر زود یاد عذرخواهی افتادید

بالاخره پس از 10 روز خانم نعیمه اشراقی با نگارش نامه ای خطاب به خانواده معزز شهدا، در قالب عذرخواهی، حملات جدی را به منتقدان خود روا داشتند و سطوری که قرار بود محل برای پوزش باشد، محلی برای توهین به دوست داران امام راحل بدل شده است.

به توهین ها خواهیم پرداخت، اما به واقع باید از خانم اشراقی پرسید: چرا پس از گذشت 10 روز باید پاسخ منتقدان خود را می دادید؟ راستی چرا برخی خبرنگاران فراری آنچه شما تکذیب می کنید را تاکید و تائید می کنند؟ آنها به دنبال چه بودند؟

مگر همان ها و خیلی های دیگر بر اساس مستندات اثبات نکردند، آن صفحه ای که شما جعلی می خواندید متعلق به خود شماست؟ چه شد که بعد از چند روز چاره را در توجیه "هک" کردن صفحه شخصی خود دیدید؟

بر فرض آنکه شما تکذیب کردید و ما هم پذیرفتیم. مطالب گذشته شما در صفحه شخصی‌تان و اظهارات عجیب خواهر محترمتان هم احتمالا کار دشمنان امام و انقلاب است و آنها را تکذیب می‌کنید؟

شما که در فضای سیاسی و شبکه های اجتماعی جهت روشنگری افکار عمومی قدم می‌زدید! چقدر به حضرت امام(ره) و اندیشه های ایشان احترام گذاشتید؟

دوم - شما را در صراط ملاقات خواهیم کرد

خانم اشراقی در بخشی از نامه خود اینگونه نوشته:

«عزیزان من، خانواده محترم شهدا، خود بهتر می‌دانید آنهایی که به دنبال اجرای مقاصد و اهداف شوم خود هستند هدفشان حمایت از شما و سرکوب من نیست بلکه مقصود اصلی آنها امام شماست. آنان کسانی هستند که اعتقادی به اندیشه‌های امام ندارند و در جهت تحریف شخصیت امام، مصادره اندیشه‌های ایشان به نفع خود و خانه‌نشین کردن یاران و خانواده امام، هدف‌گذاری می‌کنند و در راه رسیدن به این هدف به هیچ اصول اخلاقی و دینی پای‌بند نیستند. آنهایی که به نام شما و کام خود پا روی شانه‌های خسته اما ستبر شما می‌گذارند و هر روز فربه و فربه‌تر می‌شوند، بدانید و مطمئن باشید هرجا موافق آنها بودید شما را فرزند خلف پدر و هرکجا خلاف میلشان حرف زدید و عمل کردید شما را نیز فرزند نوح خطاب می‌کنند. همانطور که تا امروز بر همین مرام بوده‌اند.

اینها مایل نیستند من و امثال من که صدایی دارند که شنیده می‌شود در جامعه حضور داشته باشند لذا از هیچ کوششی در جهت حذف چنین افرادی و خفه کردن چنین صداهایی دریغ نمی‌کنند.

هرچند برای آنهایی که در این آشفته بازار هجمه نمودند و آب در آسیاب دشمنان قسم خورده امام ریختند حرفهای زیادی دارم اما به احترام قطره قطره خون شهیدان در این مقطع زمانی سکوت می‌کنم.»

چرا سکوت. شما که همه اتهامات را وارد کرده‌اید و همچون برخی افراد دیگر، عکس العمل نسبت به کلام و اندیشه های امام را تسویه حساب سیاسی می دانید، چرا سکوت کنید. باقی را هم می گفتید.

چه کسانی اندیشه های امام را مصادره کرده‌اند؟ آنها که براساس مستندات، نقل قول های آن پیر جماران را بازخوانی می کنند یا آنها که برای تسهیل امور خود بخشی از حقیقت امام(ره) را نشان می دهند؟

یاران امام و انقلاب که هستند؟ آنان که خائنین به دستاورد حضرت امام هستند و برای ضربه زدن به اندیشه های امام از هیچ کوششی فروگذار نکرده و نمی کنند؟ آنان که طی سال های اخیر و به خصوص پس از انتخابات 88 به امام و به یادگار بی‌نظیر آن حضرت یعنی ولایت فقیه توهین کردند؟ آنان که اصول اساسی اندیشه های حضرت امام نظیر قدس شریف و مسئله فلسطین را به استهزا کشاندند؟

راستی خانواده امام چه تفاوتی با سایر اقشار جامعه دارند، جز اینکه به جهت منسوبین آن حضرت بودن، احترام مردم و مسئولان را در قبال خود مشاهده می کنند؟ راستی تا کجا احترام اعضای خانواده امام بر ما واجب است؟ آیا دستور امام درخصوص پسردایی تان (فرزند آقا مصطفی) را خوانده اید؟ اگر امام اکنون بودند پاسخ شما را چه می دادند؟ قطعا احترام و تکریم بیت معزز امام از کوچک و بزرگ‌شان بر ما واجب است، اما تا زمانی که بر اندیشه ها و آرمان های ایشان وفادار بمانند.

اما بابت همه اتهاماتی که به منتقدان خود و دلسوزان انقلاب وارد آوردید، ما به همین یک جمله بسنده می کنیم: شما را در فردای قیامت و در پل صراط ملاقات خواهیم کرد.

سوم- نقشه خطرناک دشمن

متاسفانه حرکتی که دشمن در پیش گرفته، استفاده ابزاری از برخی منسوبین و نزدیکان حضرت امام(ره) برای تحریف اندیشه ها و آراء ایشان دارد. نقشه ای که سبب می شود تا نسل های بعدی جامعه را در چالش جدی در مقابل بنیانگذار کبیر جمهوری اسلامی قرار دهد.

به اظهارات برخی ها طی چند هفته اخیر دقت کنید. کمرنگ کردن دولت آمریکا با ملت ایران، تحریف سخنان حضرت روح ا... درخصوص دولت آمریکا و جنایت هایش، بی ارزش نشان دادن ظواهر دینی و کوچک شمردن افعال حرام، توسط این افراد همان چیزی است که دشمنان حضرت امام(ره)، می خواهند.

تضعیف جایگاه امام(ره) دقیقا از ناحیه ای صورت می گیرد که برای مردم باورپذیرتر باشد. به خصوص برای جوانانی که آن مراد مهربان را فقط براساس تصاویر و نقل قول ها و سخنرانی هایشان دیده اند و وجود پربرکت حضرتش را درک نکرده‌اند.

گروه داخلی «تیتریک» ؛ پیش از این هم- چند سال قبل- به این داستان عبرت‌انگیز از مثنوی مولوی اشاره داشته‌ایم و امروز تکرار آن را با توجه به برخی از مسائل این روزها بی‌مناسبت نمی‌دانیم. ملای رومی نقل می‌کند که «مجنون» در تب و تاب دیدار «لیلی» بر پشت ناقه‌ای نشسته و آهنگ کوی «لیلی» کرده بود. شتر، اما در شهر «کره»ای داشت که به غریزه‌مادری و رابطه فرزندی، دل از او برنمی‌داشت. مجنون در این اندیشه که به کوی لیلی برود «هِی» می‌زد و «ناقه» در اضطراب که از کره خود جدا نشود، پای رفتن نداشت.

همچو مجنون در تنازع با شتر

گَه شتر چربید و گَه مجنون حر

میل مجنون پیش آن لیلی روان

میل ناقه، پس سوی کره دوان

یکدم ار مجنون از او غافل شدی

ناقه گردیدی و واپس آمدی

یک دو روزه ره بدین منوال‌ها

مانده مجنون در تردد سال‌ها

مجنون به قول ملای رومی، چاره کار را در فرود آمدن از ناقه ناهمراه می‌بیند و اگرچه سختی می‌کشد و تلخی می‌چشد ولی به پای خویش راه می‌پیماید و در کوی لیلی به آرامش می‌نشیند، در حالی که از فرصت سوخته، این درس را آموخته که هرگز با ناقه ناهمراه، راهی کوی لیلی نشود.

شاید آنچه در این وجیزه آمده است و شرح بیشتر آن فرصتی دیگر می‌طلبد، در نگاه اول خوشایند جناب دکتر روحانی، رئیس‌جمهور محترم کشورمان نباشد ولی همه شواهد محسوس و ملموس به وضوح حکایت از آن دارند که شماری از همراهان کنونی ایشان، همراهان همدلی نیستند و به شتر مجنون شبیه‌اند که هرچند ادعای هماهنگی دارند ولی آهنگ کوی لیلی ندارند. این جماعت در ماجرای فتنه آمریکایی- اسرائیلی 88 پرده از هویت واقعی خود برداشته و به وضوح نشان داده‌اند که نه فقط کمترین پیوندی با ملت و مردم این مرز و بوم ندارند بلکه با سازی که از آن سوی مرزها کوک می‌شود به رقص می‌آیند! و سؤال این است که آیا همین جماعت در جریان فتنه 88، آشکارا و بی‌نقاب به حمایت از پروژه مشترکی که آمریکا، انگلیس و اسرائیل علیه اسلام و انقلاب تدارک دیده بودند، به صحنه نیامدند؟ آن خیانت که قابل انکار نیست پس امید جناب روحانی به همراهی آنان در راهی که ایشان پیش ‌روی دارد برای چیست؟! و این قصه اگرچه سر دراز دارد ولی امروز، تنها به ماجرای دیروز اشاره می‌رود و آن عصبانیت و برافروختگی این جریان از نصب بیلبوردهایی است که «صداقت آمریکا» را به سوال و چالش کشیده بود. جماعت یاد شده با مشاهده این بیلبوردها چنان برافروخته و به خشم آمدند که گویی نصب‌کنندگان بیلبوردها به عزیزترین، گرامی‌ترین و مقدس‌ترین باورها و اعتقادات آنان اهانت کرده‌اند؟! به گونه‌ای که با شتابزدگی آمیخته به اضطراب برای برچیدن بیلبوردها از خیابان‌های تهران دست به فشار هماهنگ و همه‌جانبه‌ای زدند و متأسفانه شهردار محترم تهران در اقدامی که از ایشان به عنوان یکی از سرداران سپاه اسلام در جنگ تحمیلی 8 ساله بعید و دور از انتظار بود، دستور جمع‌آوری و برچیدن بیلبوردهای مورد اشاره را صادر کرد! چرا؟! انتقاد به شهردار تهران، تسلیم غیرقابل توجیه ایشان در مقابل فشارهاست، آنهم شهرداری که پیش از این در هنگامه آتش و دود ایستاده و خم به ابرو نیاورده بود. اما، در این عرصه چرا تسلیم شد؟ اگر تسلیم نمی‌شد، چه می‌شد؟!

اما، گناه و جرم اصلی را کسانی مرتکب شده‌اند که «قدرت» در دست خویش، یعنی همان «امانت» مردم را علیه عزت و حرمت صاحبان امانت به کار گرفته و با «زبان حال» که در بسیاری از موارد گویاتر از «زبان قال» است به شیطان بزرگ اطمینان داده‌اند؛ «اجازه نمی‌دهیم کسی به ابروی بالای چشم شما اشاره‌ای داشته باشد»!

بدیهی است، جمع‌آوری بیلبوردهایی که غیر از هشدار نسبت به بی‌صداقتی آمریکا، مضمون و پیام دیگری نداشت، نمی‌توانست و نمی‌تواند برای مردم خون داده و خون دل خورده و کسانی که سی‌و‌چند سال طعم تلخ دشمنی‌ها و کینه‌توزی‌های آمریکا را با پوست‌و گوشت و همه وجود خود چشیده‌اند قابل توجیه باشد. از این روی جماعت یاد‌شده برای توجیه این اقدام سوال برانگیز خود، دست به کار شده و بهانه تراشیدند که اشاره به بی‌صداقتی آمریکا در آستانه مذاکرات ژنو می‌تواند به روند مذاکرات آسیب جدی برساند! که باید پرسید، مگر به قول بر و بچه‌های تهران، وسط برف زردآلو پیدا کرده‌اید؟! و مگر آمریکا با روی کارآمدن دولت موسوم به اعتدال، دست از کینه‌توزی و دشمنی کشیده و برای مردم ایران به «یار گرمابه و گلستان» تبدیل شده است؟! دشمنی آمریکا و متحدانش با ایران اسلامی و مردم آن سی و چند سال است که با شدت ادامه دارد و در طول زمان نه فقط رو به کاستی نگذاشته، بلکه شتاب بیشتری نیز داشته است و معلوم نیست مسئولان محترم در مقابل کدام چراغ سبز آمریکا دستور جمع‌آوری بیلبوردهایی را داده‌اند که فقط نسبت به بی‌صداقتی حریف هشدار می‌داد؟! این هشدار در ماهیت واقعی خود نه فقط تضعیف تیم هسته‌ای محترم کشورمان نیست بلکه کفه آنان را در چالشی که پیش‌روی دارند سنگین‌تر نیز می‌کند.

توجیه عجیب و غریب ارائه شده برای جمع‌آوری بیلبوردها در حالی است که مسئولان و مقامات آمریکایی برخی از نرمش‌های دولت کنونی را به حساب ضعف و نیاز ایران اسلامی نوشته و ماهیت کینه‌توزانه خود را بیشتر از پیش نشان داده‌اند.

اوباما بعد از مکالمه تلفنی با آقای روحانی انجام این گفت‌وگو - که تا آن روز بی‌سابقه بود- را ناشی از فشار تحریم‌ها دانست و کنگره آمریکا با استناد به این برداشت، نتیجه گرفت که باید بر شدت تحریم‌ها افزوده شود. وزارت خارجه آمریکا بلافاصله بعد از بازگشت هیئت ایرانی از نیویورک با صدور بیانیه‌ای به اسرائیل اطمینان داد هرگز اقدامی نخواهد کرد که با منافع اسرائیل منافات داشته باشد! همین دو روز پیش دولت آمریکا مبلغ یک میلیون دلار برای کمک به سازمان منافقین اختصاص داد. خانم وندی شرمن معاون وزارت خارجه آمریکا و مسئول ارشد تیم مذاکره‌کننده هسته‌ای این کشور با کمال وقاحت اعلام کرد که فریب و نیرنگ بخشی از DNA ایرانیان است! هفته گذشته، «شلدون آدلسون» میلیاردر معروف آمریکایی و یکی از حامیان مالی و سیاسی حزب جمهوریخواه طی سخنانی در دانشگاه «یشیوا» در نیویورک به اوباما پیشنهاد کرد، قبل از مذاکرات ژنو، ایران را بمباران کند! دو روز قبل «نیکلاس برنز» در مصاحبه با روزنامه آمریکایی «بوستون گلوب» سخنان آقای روحانی را دلنشین، اما ناشی از ضعف ایران ارزیابی کرده و به دولت آمریکا توصیه می‌کند، تحت تاثیر این سخنان قرار نگرفته و بر فشارها بیفزاید. روزنامه صهیونیستی «یدیعوت آحارونوت» از قول یکی از مقامات ارشد تیم مذاکره‌کننده آمریکا نوشت «در ژنو متوجه شدیم که فقط باید ایران را تحت فشار قرار داد» و...

اکنون باید از کسانی که شهرداری تهران را با فشار همه‌جانبه، وادار به جمع‌آوری بیلبوردها کرده‌اند، پرسید؛ در مقابل کدام نرمش و یا تغییر موضع آمریکا، بیلبوردهای هشداردهنده نسبت به بی‌صداقتی آمریکا را از خیابان‌ها برچیده و با این اقدام ناپسند و سؤال‌برانگیز، دست‌ها را به نشانه تسلیم بالا برده‌اید؟! ملت که طی سی و چند سال گذشته نشان داده‌اند اهل تسلیم در برابر زورگویی و باج‌خواهی آمریکا و متحدانش نبوده و نخواهند بود و صد البته، دست جماعتی که دیروز به نشانه تسلیم بالا رفته بود را پایین خواهند کشید. مردم دست‌های آلوده به خیانت این جماعت را در فتنه 88 به وضوح دیده و می‌شناسند، و حق دارند نگران حضور برخی از آنان در برخی از مراکز قدرت باشند. آنها شتر مجنون‌اند و رئیس جمهور محترم نباید از آنان انتظار حرکت به کوی لیلی را داشته باشند.