چکیده: نویسنده پس از بررسی معنای لغوی و اصطلاحی «سکولاریسم»، به بررسی زمینه‏های تاریخی ظهور اندیشه‏های سکولار در غرب می‏پردازد. در بخش دیگر مقاله، شاخص‏های اساسی سکولاریسم، پیامدها و نتایج آن در جوامع سکولار و ارتباط سکولاریسم با اندیشه دینی مورد بحث قرار گرفته است.
سکولاریسم از منظر لغت‏شناسی و اصطلاح‏شناسی: مترجمان برای واژه «سکولاریسم» معادل‏های متعددی از قبیل «دنیویت و این جهانی»، «لادینی»، «عرفی شدن»، «جدا شدن دین از دنیا»، «غیر دینی شدن»، «اعتقاد به اصالت امور دنیوی»، «گیتی گرایی» یا «دنیاگرایی»، «دنیا مداری»، «جدایی دین از سیاست» و... ذکر کرده‏اند که برخی از آنها ناظر به بُعد شناختی و بعضی دیگر ناظر به بُعد اجتماعی و سیاسی است. برای مثال گفته شده است: «سکولاریسم، برخلاف سکولاریزاسیون که یک پروسه و حادثه خارجی است، یک مسلک و طرز فکر و نگرش جهان‏بینی است که بشر را بی‏نیاز از ارزش‏های الهی و اخلاقی و معنویت و فضایل دینی و آموزه‏های وحیانی می‏داند. سکولاریزه شدن دین یک پدیده و جریان است که در متن جامعه و واقعیت خارجی رخ می‏دهد؛ اما سکولاریسم یک اندیشه و ایدئولوژی است و از جنس فکر و معنویت است و این دو را نباید با هم درآمیخت.» در یک جمع‏بندی اجمالی، ترجمه دقیق «سکولاریسم» در برخی دیدگاه‏ها عبارت است از: گیتی‏گرایی، این جهانی بودن، دنیامداری، دنیا گرایی و طرفداری از اصول دنیوی و عرفی.
سکولاریسم از منظر معرفت‏شناختی و تاریخی: واژه «سکولاریسم» در اواخر قرن شانزدهم و اوایل قرن هفدهم در قرارداد «وستفالی» به کار رفت. در آن ایام، مقصود از این واژه توضیح این نکته بود که نهادها و سرزمین‏هایی که زیر سیطره کلیسا قرار داشت، از نظارت و حاکمیت کلیسا خارج شود و زیر سلطه اقتدار سیاسی غیر روحانی و نهادهای عرفی دولتی و غیر کلیسایی برود.
سکولاریسم در غرب به دو صورت ظاهر شد:
1. به صورت الهی که جنبه‏های فردی و شخصی مذهب را پذیرفته، دین را دربُعد اخلاقی و معنوی و اُخروی خلاصه می‏کرد و آن را تنها متعلق به جنبه درونی و روحی می‏دانست و در نتیجه بین دین و جامعه و حکومت دیوار می‏کشید.
2. به صورت الحادی که دین را از متن نیازهای درونی و شخصی، در کنار امور اجتماعی و سیاسی، حذف می‏کرد.
در مجموع می‏توان شاخص‏های سکولاریسم را به شرح ذیل خلاصه کرد:
الف) حذف دین از متن حیات اجتماعی و سیاسی بشریت یا دنیایی دیدن و این جهانی شمردن زندگی بشری؛
ب) نگرش مادی و ماتریالیستی به اخلاق؛
ج) بی‏نیازی از هدایت‏های وحیانی و اکتفا به هدایت عقل بشری؛
د) تجددگرایی و نوگرایی افراطی یا مدرنیسم؛
ه··) تکیه افراطی بر علوم تجربی یا تحصل‏گرایی پوزیتیویستی؛
و) تکیه بر عقلانیت ابزاری و فنی؛
ز) اباحی‏گری و تساهل و تسامح در عرصه فکر و فعل و اعتقاد و اخلاق.
پیامدها و نتایج سکولاریسم: غرب در فلسفه‏های نظری و سیاسی خویش دچار یک تناقض شد و نتوانست بین دموکراسی و نقض آشکار حقوق بشر در کشورهای مختلف، بین آزادی‏خواهی و جنگ‏های ویران‏گر سلطه‏جویانه، التیام و آشتی برقرار کند و نیز نتوانست با حکومت‏های بشری و غیردینی، نیازهای اساسی آدمیان را برآورده کند. اگرچه غرب با تسری و توسعه اندیشه سکولاریستی به پیش می‏رفت و فلسفه‏ها و مکاتب مختلفی را پشتوانه تئوریک این نظریه قرار می‏داد، اما با بحران‏های فرهنگی یا بحران هویت در عالم فکر و اندیشه و اخلاق و تربیت روبه‏رو شد. از این رو، امروزه غرب در حال تحولی دوباره و تولدی جدید است و متفکران غربی به جای مدرنیسم، از پُست مدرنیسم سخن می‏گویند و گرایش به سنّت پیدا کرده‏اند. بزرگانی چون شووان، رنه گنون، تیتوس بورکهارت، هانری کربن و ... از فقدان اخلاق و بحران معنویت رنج می‏کشند. به قول اقبال لاهوری، غرب نیاز شدید به تفسیری روحانی و معنوی از جهان، قانون الهی و روحانی و اخلاق الهی و روحانی دارد و ندای بازگشت به ایمان و معنویت راستین، بیان‏گر پناهندگی غربیان به مذهب و دیانت است و روزگار جدید غرب، روزگار وصل به اصل خویشتن و آشتی با فطرت است.
بنابراین، در یک دوباره‏نگری می‏توان پیامدهای منفی سکولاریسم، نظیر بحران عقیدتی، اخلاقی و حکومتی را زمینه حدوث جریان پُست مدرنیسم دانست که رجعت به ارزش‏های انسانی و نوعی اخلاق و معنویت است.
سکولاریسم و روشنفکران ایرانی: ریشه‏های تاریخی و فلسفی سکولاریزاسیون و سکولاریسم در ایران را می‏توان به‏اختصار به شرح زیر فهرست کرد که عبارتند از:
الف) جهل به مبانی دینی و جامعیت اندیشه ناب اسلامی و عدم فهم بُعد اجتماعی و حکومتی دین؛
ب) جهل به مبانی سکولاریسم و عقلانیت ابزاری؛
ج) تفسیر ماتریالیستی و دیالکتیکی از دین و تفسیر انقلابی و سیاسی و اجتماعی از دین که به التقاط منتهی شده است؛
د) وابستگی‏های سیاسی به غرب و داشتن قصد و غرض سیاسی؛
ه··) بشری دانستن، تقدس‏زدایی، عصریت، تغییر و تحول معرفت دینی.
اندیشه دینی و سکولاریسم
داستان اندیشه دینی و سکولاریسم، داستان نسبت‏شناسی دین و فرهنگ و تمدن غربی است. درباره نسبت‏شناسی اندیشه دینی با سکولاریسم دو طرز تفکر وجود دارد:
الف) تباین و تفکیک بین اندیشه دینی با سکولاریسم به صورت مبنایی و اصیل؛
ب) ترابط بین این دو؛ به این معنا که سکولارپذیری اندیشه دینی به عنوان بهترین راه‏حل در ایجاد وحدت بین دین و توسعه و دین و فن‏آوری جدید است.
گروه دوم در واقع به دین‏شناسی جامع نرسیده‏اند و در معرفت دینی آنها نقص جدّی وجود دارد؛ زیرا دین ناب اسلامی پاسخ‏گوی همه نیازهای بشری است؛ به شرط آن‏که اولاً دین را به‏درستی و به طور فراگیر فهم کنند و گوهر آن را بشناسند؛ ثانیا فهم دینی ناب را بر پایه‏های کتاب و سنت قرار دهند و ثالثا، با زبان زمان به القا و ابلاغ دین و معارف دینی بپردازند و مسأله‏شناسی و موضوع‏سنجی کنند.
اندیشه دینی با سکولاریسم در تضاد اصولی است اگر موارد ذیل در تحقیق ما نقش شاخص داشته باشند:
1. دین‏شناسی با روش قرآن و عترت؛ 2. فهم نوین و هماهنگ با اقتضائات زمان و مکان، یا فهم پویا از دین، البته با روش جامع‏نگرانه دینی؛ 3. غرب‏شناسی همه‏جانبه و برخورد گزینشی با فرهنگ و تمدن غربی و اعتقاد به توان‏مندی دین در تمدن‏سازی؛ 4. اعتقاد و ارائه صحیح تئوری ولایت مطلقه فقه و فقیه با حکومت دینی؛ 5 . زمان‏شناسی و اجتهاد دینی و گریز از غرب‏گرایی و غرب‏زدگی؛ 6. تکیه بر خلاقیت و ابتکار و توانِ عناصر خودی در اکتشافات و اختراعات؛ 7. فهم عمیق امامت و ولایت و رهبری در اسلام؛ 8 . تلاش عالمان در ارائه حکومت و سیاست، اقتصاد، جامعه‏شناسی اسلامی و... به دنیای کنونی.
نویسنده:محمدجواد رودگر جام جم ، 15 و 17/5/80

منبع:www.tebyan .net

 دوران نوجوانی وسفرهایی که به تهران می نمودم را به یاد می آورم آن روزها زنان خیابان های شهر گیسوان خود را وسیله زینت و تبرج خود نموده بودند و دیدگان را به سمت خود جذب می کردند و من هم که ازخانواده ای مذهبی بودم جز آه کشیدن و اظهارتأسف کاری از دستم برنمی آمد. سال های بعد که به تهران می آمدم گویا هر روز بد تر از دیروز میشد، شلوارهای کوتاه نماد تمدن و خیابان ها جولانگاه زنانی شده بود که هر لحظه جامعه را به سمت عریانی سوق می دادند.

چه زود دوران جوانی می رسد وسرنوشت تحصیل در این شهر غریب را رقم میزند سال های ابتدایی دانشگاه تفریحم خلاصه شده بود به حضور در مسجد و درس خواندن و نامأنوس تر از هرچیزی خیابان ها و کوچه پس کوچه های شهر!

هنوز آن روز را فراموش نمی کنم که در خیابان کنار کیوسک تلفن بعد از اتمام صحبت با خانواده و حرکت به سمت دانشگاه متوجه صدای دختر بزک کرده ای شدم که مرا برادر خود خواند و کارت اعتباریم را تقاضا کرد من هم که قیافه او را دیدم با بی محلی به حرکتم ادامه دادم واین جا بود که چیزی جز ناسزاهای او نصیبم نگردید، نمی دانم شاید هم ادب حکم می کرد که بایستم اما...

آن زمان هم با سکوت و مشغولیت به درس گذشت وچه می دانستم که تقدیرم ماندن و تأهل درپایتخت است.

حال دیگر تهران پرشده از باربی های خوش خط و خال، دولت ها یکی پس از دیگری آمده اند ورفته اند چه اصلاح طلب چه اصول گرا، بماند که آن روزها می گفتند فلان دولت آمد حجاب تعطیل می شود بعد هم گفتند آن دیگری آمد اوضاع حجاب درست می شود، دیگر چشمم آب نمی خورد که با آمدن کسی جز مهدی فاطمه (عج) حیا و عفت فاطمی بر سرزمینمان حکم فرما گردد.

این روزها دیگر دارد عادی می شود که زنان با لباس های آستین کوتاه ومانتوهای چاک دار به کوچه وخیابان راه پیدا کنند.

در نهایت حربه جدید دشمن که زیرکانه این بار اندام زنان ایرانی را هدف گرفته، پوششی است به نام (ساپورت) البته شرمم می شود بگویم پوشش!!! نمی دانم بعضی هاچگونه این جرأت را به خود داده اند ،همانطور که در مراسم های عروسی و در برابر محارم خود ظاهر می شدند اکنون خود را بزک کرده و به خیابان ها و پاساژها نفوذ کنند.

جالب اینجاست که با کمترین تأملی می توان گامهای آرام ابلیس در ترویج اباحه گری و عریانی را فهمید: تغییر نام جوراب شلواری زنانه به ساپورت، هماهنگی ورود و تولید بیشمار آن درکشور، مسلح شدن مانکن های پشت ویترین ومانکن های انسانی خیابان گرد به آن، سایت های پرشده ازفروش مدل های رنگارنگ ساپورت بدون کوچکترین فیلتر و در آخرتبلیغ های زیرکانه آن در شبکه های ماهواره ای أعم از کنسرت گوگوش (طبق مطالعات اینترنتی) که با سیاست هرچه تمام تر با آنکه می توانند زنان را با پاهای عریان به صحنه بیاورند اما از ساپورت استفاده می کنند.

اما باید بانهایت تأسف گفت این بعضی از زنان ساده اندیش هستند که بدون اندکی درنگ و دقت در نقشه های شوم دشمنان این مرزوبوم شخصیت وحیای خود را بازیچه دست آن ها کرده اند.

دیگر وقت آن رسیده که سکوتم را بشکنم و دراین جنگ نرم با سلاح قلم بر دشمن خاصم یورش برم تا شاید بعضی از مسئولین در خواب مانده و بعضی ازعلما و روحانیونی که احیانأ از تأثیرکلامشان اطمینان ندارند این نوشته ها را دیده و به جنب وجوش بیفتند، هرچند شاید آن ها هنوز هم از بحث و پیگیری این مسائل خجالت می کشند وسطح آن را پایین ترازسطح علمی و معنوی خود می بینند. حال آنکه همین بعضی ها هنوز نمی دانند ساپورت چیست، چه شکلی دارد و چه کسانی آن را پوشیده اند.

دیگر شاید وقت آن رسیده باشد که ندایی بگوید: ( الیوم استعمال ساپورت در حکم محاربه با امام زمان عج ) تا بد خواهان نظام اسلامی ایران حیا و غیرت زنان و مردانی را حس کنند که،حاضرند خون رنگینشان را فدا کنند.

و روباه صفتان چه حیله گرانه نقشه راه کشیده اند:

1. موهای بیرون افتاده از پس وپیش

2. روسری های کوتاه آب رفته

3. شلوارهای سوراخ سوراخ وکوتاه شده

4.مانتوهای اندامی وچاک خورده

5. لباس هایی با دکمه های روی آستین جهت سهولت برای بالازدن

6. ساپورت

7.هدف بعدی دشمنان!!! خدا نکند که عریانی کامل اندام باشد

به امید آن روز که مسئولین، علما و دلسوزان این نظام با ذره بین قوی تری سیاست های زیرکانه دشمن را نظاره گر بوده و سازنده سدهای مستحکم در برابر نفوذ صفات رذیله باشند.

(رَبِّ اشْرَحْ لِی صَدْرِی وَیَسِّرْ لِی أَمْرِی وَاحْلُلْ عُقْدَةً مِّن لِّسَانِی یَفْقَهُوا قَوْلِی)...

الف/103